gölgemden kurtulabilmenin tek yoluydu ýþýklarý kapamak
suretimden kurtulmanýn yoluysa
aynaya hiç bakmamak
bir çeþit inzivaya çekilmek gibi düþün
unutmanýn tek yolu vardý
o da hatýrlamamak
an içinde hapsolunca zaman geçmiyordu çünkü
sen geçmiyordun sahilden
tren geçmiyordu
kuyruk acýsý hele
o hiç geçmiyordu
tek düþüncem vardý hiçbir þey düþünmemek
bir daha hiç düþmemek yürüdüðüm yolda
öpülmeyi ummamak
dizim kanadýðýnda
o yüzden kapamalýydým ýþýklarý
çünkü ýþýkla bir oluyordu fizik kanunu
varlýðým eþyanýn tabiatýna uymuyordu
aynaya gelince
sen geliyordun aklýma
bakýnca suretime
dedim ya unutmanýn tek yolu vardý
seni hatýrlamamak
þimdi o da bozuldu
seni tekrar yazarak..