Toprak homurdandý. Daðlarýn uykusu kaçtý. Eteklerinde yedi karanfil açtý. Gökkuþaðý 🌈 rengindeydiler. Acý yüklüydü daldaki yaprak. Ve yedi yerinden yarýldý tan vakti toprak . Dalgalarýyla dalga dalga aðladý deniz. En güzel düþündeydi yedi yaþýndaki kýz. Oyun sandý ölümü, ilk ölen kývýrcýk saçlý kýz.
Kuþlar hayata küstü. Gün zelzele günüydü. Gelenler bizi dövdü. Gelmeyene biz sövdük. Bir Þubat sabahýnda. Toplu Kader yazmýþ yazan. Biner biner sayýldýk. Ak kaðýda yazýldýk. Yedi deðil tam yetmiþ bin toptan öldük. Kimliðimiz yok artýk. Bedenlerimiz hep kýrýk. Kýrýk bedenimizle kefensiz gömüldük. Hýzýr Paþa mýsýn be hey edepsiz. Adýmýza yasa yapýp idam yazdýlar Tarih bizi yazdý ,biz öldürüldük.
6 Þubat’ý unutmayacaðýz, unutturmayacaðýz.
Ömər Yalçýn 02/02/2024
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gerçekliğin kendisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.