kendini kör karanlýða hapsetmiþ âcz içinde bir cümleye ;
yüreðin ýþýklarýný yakýp aynalý fener huzmesi tutamam göz alýcý süslü baþlýk da atamam//
kelepçeli paragrafýn kilidini yalnýzlýkta üreyen pesimist kalemler açamaz
acýmak söylemi,yana yana acýr hâline/kili külçe topraðýn dip katlarý görünmez nefessiz gömüde..
yerkürenin batýp yokolmasý dileði hangi zamanlara imlenir
tetikçiye silahý verip azmettirene lal olmak tanrýnýn eseri midir
insan sorgulamalarý insana ait olmamalý (mý) veya gerçekte ve hakikâtte ’insan’ var mý
en onurlu yaratýk kim ?
eþref-i çýkarýnca denklemden sular çekilir bedenden imha olur tüm mahlûkat..yalan mý
muradýmý anlayanlara selam olsun son kelâmda
tarihin yazmadýðý savaþlardan adým adým gelir efsaneler
kutsallaþýr vahiyci kitaplarda
ve buyur eder ölüm sofralarýna sýrayla
yazgýma bu topraklarda eðildim..zorunlu kederler biçildi ruhum derinliðine
yürüyen yaratýklar istilasýna maruz kaldý mazlum ve masum dünya
kirletildi,hepsi gayri meþru ’devlet’ isimli aygýtlarla..
savaþ’ isimleri koydular dilsiz çaresiz çocuklarýna
öncesi insanla hayvan gücü bir sürü asker ;
oklar baltalar mýzraklar elbette sinsi plânlar hile ve entrikalar
ve dinler mezhepler kavimler ve etnisiteler leðen kemiðinden yapýlmýþ üstümüzde ýrklar
SAVAÞTILAR !
ve okyanus ötesinden Ýsrail isimli hilkat garibesi peydah edildi
tüm evren sessizdi çünkü uyuyordu çocuklar-
hepsi de dünyalý masumiyetin sembolü Filistinliydi...
..
Þiiri bitirmek zorundaydým
bir makale okudum
ve bir sual soramadým tüm inançsýzlýðýmla kendime
-müslüman olmuþ,ben insan’ým-demiþ kime ne !!!
...
YARA
Acýyla, terk edilmiþlikle, üþümüþlükle içimize bakan çocuklar...
Bakýþlarý birer hançer gibi saplanýyor insanlýðýmýzýn tenine.
Yiðit insanlarý için Gazze cennete açýlan bir kapý...
Bizim içinse acziyetimizi yüzümüze vuran açýk sözlü bir ayna... Kanayan bir yara...
Dramatik cümleler kurarak kendimi bir parça rahatlatmak, üstümdeki yükün bir kýsmýný atmak deðil derdim.
Aksine bu cümleleri ahir ömrümde acýmasýzca tepemde çýnlasýn diye kuruyor, kayda geçiriyorum.
Gazze büyüklüðündeki bu yarayla beraber yaþayacaðým bundan sonra. Ne zaman kurumaya yüz tutsa,
týrnaklarýmý geçirmek ve yeniden kanatmak boynumun borcu artýk benim.
Yolu yok, aldýðým nefesler boyunca kanayacak bu yara. Katil israil yýkýlýp yok olsa,
Gazze kurtulsa, Filistin özgürlüðüne kavuþsa, tarumar olan þehirler yeniden imar edilse,
üþüyen çocuklar ýsýnsa, kederli gözleri yeniden neþeyle dolsa bile ben artýk bu yaradan ayrýlamam.
Sönmesin diye baþýnda beklenen bir kýr ateþi gibi ne zaman küllenmeye yüz tutsa nefesimle uyandýrmalý,
yeniden alevlendirmeliyim bu yakýcý ateþi.
Çünkü her þeyi gördüm ve sadece gördüm.
O dünyalar güzeli kara gözlerde,o kara gözlerin yorgun, üþümüþ,yapayalnýz kalmýþ çocukluðunda çaresizliði
gördüm ve bir þey yapamadým. Yerimden bile kýpýrdayamadým.
Bu yaraya gözüm gibi bakmalýyým o yüzden, çünkü bu yara Gazze’nin tenimde açtýðý ama
daha da çok içimde açtýðý yara... Ben ki, hiçbir þey yapamadým;
beni bütün tutan her þeyi parçalayan o çocuk bakýþlarýný içime çekmek dýþýnda bir þey gelmedi içimden.
O kederli ve çaresiz çocuk bakýþlarýdýr içimde kanayan. Ýþte bu yüzden iyi bakmalýyým yarama.
Ne zaman kurumaya yüz tutsa, týrnaklarýmý geçirip kanýrtmalý, yeniden kanatmalýyým.
.................................................
......................
..........
Gökhan Özcan 1.02.2024 köþe yazýsý.
..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.