rutin hüzünleri üretirken yaralý mevsimin bir kýþ günü
ayaz ýþýðýný seriyor karlarýn kucaðýna
aðýrlaþan göðün altýnda h/alay çekiyor düþ yýldýzlý duygular
temasýz þiirler çýð gibi devriliyordu þehrin ruhuna ecel tecel
istemsiz çýðlýklar yükselirken gönül’süzen daðlarýn zirvesine
hükümler son celsede b/aðlanýrdý dilemma ile
imdi izin veriyor tek mýsralýk þerhime semâ
ah ile can/sýzdým bir katre suya
sýcacýk sevgiyle sakla ilhâmý mavi bulutlarýna
ki
vefasýz yüreklere
tohumsuz inatlar ekmiþ giderken sevda
yalaný yoktu eli böðründe aþk’la kopan derindeki vaveyla
ve aðlýyormuþ kýyamet þairleri
ucu kýrýk kalemle
hicran k/aðýtlarýna...
29 ocak 2014
(düzenleme)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.