Kasnaksız gergef...

Dur, dur artýk, dur göðümün nemi
aðla sende aðla topraðýn isterik yüzü.
gövdesi heybetinde çürümüþ, dallarý kýrýlmýþ,
yapraklarý damarýndan savrulmuþ figan sus..sus
ve sen nüshasýz kimliðimden aforoz ettiðim,
döngüselliðinden azat ettiðim kasnaksýz düþ gergefi
dönme iyisi mi dönme sende gayrý.. dönmesin dünya


güne, gününe uzaðým, uzaðýným artýk can yongam
taramasýn hiç bir rüzgar saçlarýmýn semazenlerini
ellerim ki atkýsýz, sýzlýyor yüzümdeki esaret
postalsýz ayaklarým, üþüyor parmaksýz çoraplarým
kolsuz bir kýþ diktim gözlerimin tam da ferine
yanýyor kirpiklerim üþüdükçe kalbimdeki ýslak mevsime


bir kýrýntýyým þimdi öpülesice b’aþa konamayan
idamlýk gün ekiyor hecede küpesi duvar diplerine
öyle divitsiz, mürekkepsiz saksýlara daldý b’akýþým
üstüm baþým ben kokmuyor, baþým ki bedenime küs


insaným, kýrýlganým, kýrýldýðým kanadýn tüy yetimliði
sahi, yetim olmak için yeterince ölmek mi gerekli
bundan böyle biline ne ateþ ne de suyum kendime
örtün þimdi geceyi gün’eþime zira gölgemi kaybettim ...

~°~
~°~
~°~








Sosyal Medyada Paylaşın: