Hasretim...

Düþlerimin libasý eskidi sevgili sarmýyor,
saramýyor artýk geceler koynuna..

ve ellerim kýnasý
söküldü, döküldü sevgili
ellerim yýrtýðýnda kapýlar, kapýlar ki
açýlýrken zihnim odalarýna naftalin kokuyor,
dokuyor gün dünü, dün hasretini

ilk damlasý deðil miydin sahi sen destursuz gözlerimin
deðil miydin ilk kelimesi sahi, sahi sen fütursuz harflerimin

þimdi,
dövüyorken dalgalar eteklerimi
her yudum tuz neminde taneleniyorken kum, kum tenine
hasretim kýyýsýzca hasret bin vuslat, fersah boyu dönmeyiþine


inadýna,
inadýna hasretken sana
kasvetli odalarýn kapýsý oldu gölgelerim

ve zihnim..,
yokluyor, solukluyorken kalbimde ki dünyayý
tepe taklak düþüyorsun yine sen, sen yine payýma
ve elimin tersiyle siliyorken göz yaþlarýný hayatýn
bir anlam býrakýyorum
baþý boþ bir anlam içimdeki uçurumlaþan boþluða


kesiyorum ayaklarýmý,
ayaklarým ki, adýmlarýma yüklenen, yüzüklenen canlý cenaze
hasretim ecelime susamýþ gibi yudumsanarak bir, bir seni
kim bilir ölüm kadar huzurlu bir kurtuluþtun belki, belki de
ölmek kadar yaþamaktýn içimde, yaþamak kadar ölmek sevgili...

~°~
~°~
~°~
Sosyal Medyada Paylaşın: