Bu Şiir Kalbimin İstanbul'a Olan Tutkusunun Aynasıdır

Ey Ýstanbul !
Hayalimde,düþümdesin
Bir iz düþümü, kalp gözümdesin...

Naçizane bir miktar kabiliyetimle
Seni görmeden tüm mahcubiyetimle
Seni yazmak gibi büyük iþlere kalkýþtým
Tüm samimi niyetimle...

Sanki bir zat
Sanki kanlý - canlý karþýmdasýn
Sana olan bu aþkým
Hissettiðim bu sýcaklýk
Bu yakýnlýk,
Ýsmini andýðýmda
Tablolarda gördüðümde
Ruhuma uðrayan bu canlýlýk
Dinmeyen özlem
Bitmeyen bu hasret neyin sesi
Hangi kýyýna vuran, hangi dalganýn sesi...

Ey Ýstanbul !
Gelsem yanýna
Dokunsam topraðýna
Çýksam tepelerine
Ýnsem kýyýlarýna,
Belki bu hasret bitecek
Belki bu özlem dinecek...

Ey ruhu olan þehir
Ey duygularý talan eden
Ey kendine aþýk,
Þahsýna maþuk Ýstanbul !
Galata için çarpan yüreðime ,bir davet gönder !
Kýz Kulesi’ne meftun gönlüme, bir el et !
Boðazýn çýnlasýn kulaklarýmda
Köprülerin uzansýn gönlüme...
Uzak diyardayým
Yol yok sana varmaya
Ýz bulamam izini sürmeye...
Ben aciz, ben periþan
Sendedur azamet
Sendedir haþmet
Týlsýmlý þehirsin ,
Keramete erdiren bir sihirsin
Ýstanbul
Ýstanbul
Ýstanbul ,diye ismini mýsralara kazýdýðým
Bereketli kalemimsin...

Ey Ýstanbul !
Altýn pýrýltýsý þiirler yazdýrýr
Altýn rengi ýþýklarýn...
Erguvan morudur bahçelerin, baðlarýn
Bir baþka mavidir
denizin, kýyýn,kumsalýn...
Þafak kýzýlý
Gurup kýrmýzýsýdýr tan yerin
Sonbahara kafa tutar ,
servi yeþili aðaçlarýn, göllerin...
Lalelerin âl
Gül’ün pembe
Gökkuþaðýndan izler düþmüþ her bir rengine...

Ressamlarý kendinden geçirir
Þairleri sarhoþ edersin
72 milleti baðrýna basar
Öf bile demeden taþýrsýn...

Ey kutlu þehir !
Ey kutsanmýþ Ýstanbul !
El et , gel et
Beni de bul, beni de kabûl et...
Yýllar geçti asýr asýr
Ki bu kul vuslat aþkýyla alevlendi
Haliç’in sevdasýyla harlandý
Ýçten içe , uzaktan uzaða közlendi...

Ey kalemimi, kelâmýmý, girdaplarýn içine çeken Ýstanbul !
Kalbim , gönlümün yolunu keser
Bir bilinmez ki bu aþk-ý þehir
Yavaþ yavaþ beni içine çeker...
Tehdit eder gözlerimi denizin ,
Kirpiklerimden dökülür
Köpük köpük dalgalarýn...

Ey Ýstanbul !
Eðer nasip olsaydý sana gelmek
Barýnmak için talebim olmazdý
Bastýðým her karýþ sýðýnaðým, barýnaðým olurdu...
Tophane’den ,
Demirli bir tekneden
Seni seyreder ,
Hiçbir þairin yazmadýðý
Þiirler yazardým sana
Sarayburnu’na baðdaþ kurar
Topkapý Sarayý ’ný mýsralara kazýrdým...

Gece Tepebaþý’na çýkar ,
Üsküdar’a , Fenerbahçe’ye , yüreðimi gönderirdim...
Süleymaniye Camii ’sine dalardý gözlerim
Sultan Mahmud ’un , Yangýn Kulesinden intihar eden bakýþlarým,
Galata ’da dirilir, can bulurdu...

Boðaziçi’nde bir kahvehaneye götürürdü beni ayaklarým
Bir elimde çayla
Bir elimle yolcu ederdim kayýða binenleri
Kýrmýzý bir mendille uðurladým gidenleri...
Ýþte oturdum Ýstanbul
Yorgun bir tabure çektim, seni yazýyorum
Seni yazýyorum, saray saray
Tepe,tepe
Minare minare
Ev ev
Evleri devleþtiren seni
Yalý yalý
Köþk köþk
Meydan meydan
Yol yol
Camii camii seni...

Osmanlý diyor kalemim
Fatih diyor kelâmým ,
Kutlu kutlu
Zafer zafer
Fetih fetih çarpýyor yüreðim...

Seni yazýyorum Ýstanbul !
Bazen bir kumsal kahvesinde
Bazen Salýpazarý Ýskelesi’nde
Bazen Marmara Surlarý ’ nda
Bazen Sarayburnu
Bazen de sahildeki hüzün burçlarýnda...

Seni yazýyorum Ýstanbul !
En çok da Ayasofya’da
Ayasofya Camii ’ne benzer
nice camiilerin avlusunda..
Maneviyat kokusunda ,
Kemer ,açýklarýnda ,
Birbiri üstüne istiflenmiþ evlerin çatýlarýnda...
Kýyýdaki yelkenlilerin havuzluðunda...

Sana bakýyorum Ýstanbul !
Dört elle sarýlarak Lumbozlara ,
Seyrediyorum eþsiz manzaraný...
Tophane sýrtlarýna yaslýyorum sýrtýmý
Vapur baharlarý okþuyor ruhumu...
Boðazdaki Koyu ’dan naralar atýyorum
Bacasý tüten küçük teknelere ,
Fýrtýnayý haber veriyorum
Tarabya’dan
Beykoz’dan
Büyükdere’den...

Yürüyor yüreðim Dolmabahçe Sarayý ’na,
Küçük Çiftlik deresinden,
Güç,bela kurtuluyorum
Bayýldým Bahçesi’ne atýyorum kendimi,
Balaban , Üsküdar iskelesine,
Demirliyorum düþüncelerimi...
Eyüp Tepelerini aþýp
Pierre Loti kahvesinde, deðnek tutan aþýklara karýþýyorum...
Sonra, Dolmabahçe’den sessizce uzaklaþýp
Beþiktaþ’ta alýyorum soluðu,
Kýz Kulesi açýklarýndan
Öfkeli dalgalarý izliyorum...
Göðe yükselen dolunayýn ýþýðýndan
Aþikâr aþkýmý gizliyorum...

Ortaköy desen,
Orada mehtap bir baþka karþýlýyor
Ýstanbul’a olan aþkýmý
Ne kadar kaçýrmak istesem de bakýþlarýmý,
Ýki þerefeli camiiler yakalýyor yalvarýþlarýmý...

Ey içimdeki dert ,
Yüreðimdeki kent Ýstanbul !
Yüreðimde kayboldun
Yüreðinde beni bul...
Ey aziz Ýstanbul !
Seni görmeden ölürsem eðer,
Bendeki ismini sevmek bile,
dünyalara deðer...📌



Sosyal Medyada Paylaşın: