SEN YOKSUN DİYE
Adýný sen koydum bu sevdanýn,
Yangýný oldum gecelerce...
Savurdum küllerimi,
Bütün her þeyi yaktým,yýktým.
Aðladým hiç durmadan,
Kavgalar ettim rüyalarýmda,
Seni benden alan o zalim ayrýlýkla,
Sessizliði sevmedim ilk defa
Sen yoksun diye...
Aldýðým bir nefes,
Çok geldi yokluðunda bana
Sesin her yerde, odamda..
Konuþmalarýmda bakmalarýmda
Nereye gitsem hep peþimde.
Çýnlýyor kulaklarýmda
Beni rahat býrakmýyor, býrakmayacak da
Sen yoksun diye...
Mutsuzum sevdiðim, mutsuz da kalacaðým.
Aynalardan bile nefret ediyorum artýk
Kendime bakmaktan utanýyorum.
Baþýmý yastýða rahat koyamýyorum hiçbir zaman,
Yüreðim bile bana küstü anlaþýlan,
Eskiden þiirler yazdýrýrdý bana,
Artýk umursamýyor sahip çýkmýyor
Sen yoksun diye...
Gökhan ÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
goklerinprensi52 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.