Söyle þimdi aklýnýn kenarýnda gezinen þarkýyý mýrýldanarak, Elin kolun düðüm olmuþ biliyorum, En soðuk günlerde kalmýþsýn yalýn ayak, Düzenbazlýk seni zengin yapar: Mutluluk dedikleri þey... Dürüstlük, erdemli bir yoksul, Hayat böyle! Üzülmen o kadar doðal ki; Aðla kahrederek kendini, Gözyaþlarýn hâlâ gerçek, Kelimeler anlamlarýný temsil etmiyor, Bu konuyu hayli konuþtuk seninle, Defterlerinde yazýlý destanlarýn var, Hasta zihninden kýyamet fikirleri taþýyor! Çünkü her þeyi var herkesin, Bir insanlýklarý yok, Düþünceli kýlýklarý var, merhametten elbiseleri, Akþam hepsi çýkýyor, emin ol! Yarýnlarý için menfaatten yolluklarý var, Sebepleri kadar afili dostluklarý, Oðlum burasý bir çöplük! Büyük bir geri dönüþüm yuvasý, Bin yýllardýr her þey karþýlýklý, Biliyorum her yerine kýzgýn demirler batýyor, Acý çekiyorsun, Ne yapabilirsin ki, Herkes memnun! Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.