-//
uçurumda gözlerimi topladým
ki kýrýlmýþtý gözyaþlarým
infilak eden kentimin
damarýnda susuz kalmýþtý bedenim
uyandýðým her sabah barut iziyle bulutlu
‘ saðlam kalmýþ ‘ dediðim elim ayaðým
parçalanmýþ, su birikintilerinde daðýlmýþ
bir kaç satýra ev sahipliði yapmýþ kâðýt
kendi eriyiþine þahit bu aciz ruhum
gördüðüm hayatýn kapý sürgüsü dilim
insaný aydýnlatýþa sürgün
kendi yanýlgýma maðlup
nice yýllara aktým buzdan suya dönen hal ile
ateþ düþtüðü an içimin en içine
derdest olunca yakýþ hanem
yýkýlýnca gönül duvarým
setleri inleten su isyaným
ah bir tutsam kalp sesimle her týnýyý
yakarýþlar içinde bulduðum
titrek parmak izlerimi
l’âl dokulu kavuþma hevesiyle
ufuksuz sabahlara açabilsem penceremi
çýkabilsem girdaplardan, en dipsiz sanýlardan
uyku bölen kabuslardan
elvermeyen boþluklardan
izahatsýz kuþkulardan
hani bazende
yüzüme hayret izi býrakan
savaþ yorgunu hayretim
b’akýyorum
þaþkýnlýðýmý gizleyerek bakýyorum
bütüncül yaþamýmýn
gereksiz sebepsizliklerine
sebepsizce
kundaklanan insan rengine
vahþileþen kuralsýzlýk dengine
kendini bahar sanan kýþýn
donuk ahengine…
þimdi…
hangi metanetle
asýrlýk dalgýnlýða
hayatýn bittiðini
söyleyecek…
-n u r e t t i n ÖNDER