RAHMAN ALLAH...

[
Ýstanbul’da hepimiz bir kurbanlýk koyunuz,
Nerelere kaçalým, depremzede soyumuz!
Bu oyunlar içinde kýldan ince boynumuz,
"Kader" denecek yine; her zamanki huyumuz.

Çok katlý binalarda Hatay’ý görüyorum,
Daracýk sokaklarda, çaresiz yürüyorum.
Faylarýn kýrýðýný duâmla örüyorum,
Sabah, akþam Rab’bimden korunma diliyorum.

Ne Beled-i emin var, ne de devlet düzeni,
Dünya tekrar görecek ezileni, ezeni.
Biz halkýz; görüyoruz çalýþaný, gezeni,
Âfet büyük, yýkým çok, hani nerde sezeni?

Zaman aþtý zamâný, bakan yok Ýstanbul’a,
Elli kat binalarda insan caný bir pula.
Kimdir ruhsatý veren, yedi ceddi yok ola,
Kýyamet günü yakýn, artýk tükendi mola.

Yazanlar hep yazýyor, söyleyenler söylüyor,
Devletlü sus pus olmuþ; olacaðý gözlüyor.
Belki de ekonomi böyle rahat dönüyor,
Görmez olmuþ bakanlar, ne ocaklar sönüyor.

Depremlerin hikmeti yýl geçti, anlaþýldý,
Gördük, yeni düzene ne çabuk alýþýldý.
Zaten herþey ezelde alnýmýza yazýldý;
Bil ki, Rahman Allah’la yýllarýmýz aþýldý!

23.01.2024
Fatih-ÝST.

Enver ÖZÇAÐLAYAN


kalin ]
Sosyal Medyada Paylaşın: