Günaydýn, Uçurumun kýyýsýndaki sevdam. Muðlak evrenin en belirsiz yüzü Bir damla göz yaþýnda, yitip gider hasretin. Çýkardýðýn kör kuyulara atýverirsin bir çýrpýda... Sormuyorum kimim ben diye. Aslý þudur o sorunun: Kimim ki ben? Sahi ya sen kimsin? Adýna sevda dedikleri, beslenmeyi ister ama sevmek artýk pek gayri ciddi... Sarmak kapanmaz yaralarý bir yana, içinde tuz vardýr her parçamýn. Ne aklým ne de ruhum, Dingindir... Buralarda aymak bilmedi günler, ama senin günün aydýn olsun. Tanýdýðýn birdir, bin adým yahut bin mil nerede dursa da ayný sevmiþtir. Kol atan bir halat çekemez sýkleti, Yüreði çiðnenip tükürülmüþlerde de Barýnamaz sevda...
Efe Ulaþ Sosyal Medyada Paylaşın:
efeulaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.