yarým çiçekle bir diken dokunuþu, bu kalbime ilk fatiha okunuþu... sýlada bekler ölü diriyi, dünya elbet giydirir insana o beyaz giysiyi... kimine son, kimine baþlangýç, ruh akýp gider evden, sanki beyaz kanatlý kýrlangýç... yüzü soluk, gözleri hiç eder, evi tahtadan, perdesi toprak; yani baþa döner o muhteþem yaradýlýþ... hem þahit olursun, hem yardýmcý, zaman akýp gider baþ rolde sen olursun; sonunda sen mahkum ölümse yargýç... Ey ölüm acize son olursun, inanana baþlangýç.... ERSAN ÖZCAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
ersandan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.