baþrolüm eskimiþ çoktan, kenara itilmiþ ana karakterim
cana dokunan sözcüklerim yok artýk
silik baþtan sona, dokunaklý deðil artýk
üzerime biçilmiþ repliklerim
eski fragmaný yok artýk, aþk yakýlýþýmýn modasý geçmiþ
elimin kül yarasýný iþleyen mýsralarýnda vakitsiz ölüþ
deðiþtiðimi düþünüyor, farklý baktýðýmý yansýtýyor hali hazýrda
iç koridor yansýmamý okuyan
oysa! ben ayný benim, geçmiþte yangýným aþkla
gelecekte yine ayný derin yanýþ
uyanýþlar sökmek bilmedim ruhumun cümle yapýsýndan
doðal segmenti ayný kýlýþýmýn kül yanýndan
tükeniþ romanýdýr bu azar azar sindire sindire aþkla
bilmesin, görmesin, acýmasýn, tanýmasýn, beter oluþumu
sevgili
nasýlsa ben içimin yabanýl sevgi dehlizini bilirim
bazen, söze nerden baþlamalý! bilmiyorum.
giriþ kýsmý alacakaranlýk bu kül romaný halimin
“ yaþayan anlar ancak, “
ki benim yaþadýðýmý ancak bir ben anlar
bir benden öte ben bilirim
sessiz, derin, hicranlý köþemde
kýyýsýz acýlar içindeyim,
bilmez, bilmez O!
b i l i r i m.
beklemek!
her gün yeni bir umutla beklemek
sönen her ateþte son dumaný seyreder gibi
yeniden harlý bir yanýþý umut ederek
b e k l e m e k!
yitik aklýmýn son duraðýnda kül olmayý, külden kül oluþumun yýðýnýyla
beklemek
tek kiþilik
yekten yok oluþumun
mutebersiz tutkunluðumla
o’na her hücrem
her damarýmla muhtaçlýðýmý
haykýrarak
beklemek
onca kýzgýnlýðýnýn hatrýna
onca beni yüreðinden kazýyýp gayya çukuruna atýþýnýn hatrýna
yeniden külden aþkla diriliþi
sonsuz dua idraki ile beklemek..
uzun zaman oldu kendimi görmeyeli
yüzümü aynada seyretmeyiþim ne kadar oldu unuttum
uzayan sakalým,
derinleþen yüz hatlarým
kýzaran göz kapaklarým
halsizlikten titreyen ellerim
yürümeye mecali olmayan ayaklarým
seyrimin daracýk penceresine sýðan devasa gökyüzü
camdan görebildiðim kadar daðlar
aðaçlar…
çiçek kokularý nasýldý, nasýldý baharýn geliþi
rüzgarýn serinliði
güneþin ýsýtýþý
her nebat, her böceðin fýsýltýsý
nasýl bir þeydi…
sahi! gözlerimin rengi neydi?
saçlarýmýn her teline düþen ak
kirpiklerim daha önceleri kuru muydu?
anýmsamýyorum: gülümseme düþer miydi dudaklarýma?
kahkaha atmak nasýl bir þeydi?
ömrümü heder ediþime, noktalý virgüllü her þey mübah mýydý!
günlerdir soluduðum odanýn havasý
neyi anýmsattý, neyi öðretti
soluk benzime dokunan yaþam fýrçasý bu kadar bana neden uzaktý?
ey güçsüz merhamet
ey sonsuz þefkat
uzat parmaklarýný þu mecalsiz halime
lime lime doðranmýþ sanki tenimin her ücrasý
katýksýz gecelerim
azýksýz sabahlarým
uykusuz uyanýþlarým
sadakat… ah sadakata sonsuz inanýþlarým
külden roman
küle ormanlar boyu yanýþlarým
çiðnediðim gururum
ayaklar altýna yüksünmeden varlýðýmý adayýþlarým..
-n u r e t t i n ÖNDER