bir fincan kahveye bakýp
yarýna ne çýkacak yerine
içebilirsin artýk
afiyetle
polyanna olabilirsin geceleri
mutluluk oyununda
ama geçersiz sayýlýr oy’un
sandýklar açýlýnca
neyse o senin sorunun
ben her gece çocukluðuna inip
çýkmaktan yoruldum
ne vakit gözlerini kaçýracak olsan bakýþýmdan
özlem giriyordu araya
þüphe
endiþe
oysa karþýmdan bir an olsun
gitmemiþtin bile
gözlerin renk vermiyordu kahveden
ellerin karýncalýydý
belki dokunsam o an çözülecekti
dizlerinin baðý
bir fincan kahveye bakýyordum yarýna ne çýkacak diye
kalkmak için masadan
kulp arýyordu kendine..