kulaðýma babasýzlýðýn selâsý okunduðu gün
vatanýndan tekme tokat kovulan gurbet çocuðuydum artýk
gülüþlerimi topraða boyanan bedenine býraktým
nasýrlý avuçiçlerini öperken gözyaþlarým
kendimi orada unuttum
hiç istemeden
ürkek bir serçenin kanatsýz uçuþlarýna þahitlik yaptý yüreðim
yetmiþ kez yedi katlý yerin dibine gömüldü sevinçlerim
senede bir kez gördüðüm babamý
karýn soðuðuna öylece býrakýp gittim
O olsa bana kýyamazdý
sonra hiçbir þey eskisi gibi olmadý
annemin yüzü hiç gülmedi
babama kazaklar örmedi
hiç heyecanlý þeyler anlatmadý
aklýný acýmasýz kürek seslerinde yitirdi benim gibi
zaman ilaç olmadý baba sýzýma
parmaklarý dokunsa saçlarýmýn ayazýna
birkaç bayramlýk þefkat biriktirip
yere düþen gülüþlerimi
baþ tacý yapýp öpecektim
ahhh baba
sen gittin
herþeyi yüzüme gözüme bulaþtýrdým
bu kadar hüznün üzerine
utanmadan kýyamet gömleði dikiyor cehennem zebanileri
buðday baþaklarý boy vermeden gel baba
çookkk özledim
nagihan
(mekanýn cennet olsun babacýðým
ölmedin Kalbimde yaþýyorsun
bazen uzun uzun sohbet ediyorum duvardaki resminle
seni çok seviyorum caným babam
hep özlemimdesin)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.