ELVEDA YÜREĞİM...
ELVEDA YÜREÐÝM…
Týk týk týk...
Kapý hüzünle açýldý yine...
Merhaba dedim,usulca içeri girerken...
Merhaba yüreðim merhaba bak yine ben geldim...
Tanrý misafiri deðil gelen benim ey yüreðim,nefesinim...
Beni kucakla sarýl sýkýca,o kadar ihtiyacým var ki iki tatlý sözüne...
Neden bu suratýn asýklýðý,sesinde kaybolmuþ gibi tadý sanki sevginin...
Yok yok yok...
Bu duruþun var bir sebebi...
Yani duruldu mu esen rüzgârlar birden...
Bitti mi o heyecan,o bitmez sandýðým gecelerin neþesi...
Böyle suskun oluþunun suçlusu kim,hangi þiirde býraktýn hayallerimizi...
Yorgunluk mu yoksa bir kaçýþ mý,seni erkenden bensiz düþlere uyutan ninni…
Nedir bu karanlýðýn hiddeti,ne çabuk unuttun verdiðin onca güzel vaatleri…
Sus sus sus…
Sakýn konuþma, anladým…
Beyhude yere kirletme kelimeleri…
Anýlarýmýzý da anma boþ ver sil gitsin…
Yalnýzlýða nikâh kýydý artýk dul kalmýþ kaderim…
Hani ! Ne düþlerimiz vardý, hani ! Ýçinde ben gülen evim…
Nerede deniz, hangi ýssýz çöle göç ettiniz eyy martýlar,çýðlýksýz kaldým geri gelin…
Yine..
Aþka..
Zamansýzým..
Iþýksýz...
Karanlýklarda...
Oysa ,hayat ipinin en zayýf lifinden tutunmuþtum yaþamaya..
Aþk’ýn yolu diye yatýrmýþým sol yanýmý bir celladýn pamuk kýlýcýna..
Yaralý ömrüme acýmadýn,nasýl da kýydýn astýn o can aðacýna..
Þimdi en afilisinden bir merhaba, hediyem olsun sana ey elveda..
Demlenirken buðusunda küflü zaman,erken gelir buðuz’a ferman
Matem-i ölümü unut ey yüreðim,çoktan çöle döndü içimdeki asuman,
Söndür ýþýklarýný ey gözlerim ,þimdi her gündüzüm bana akþam,
Ýhram-i ikrâra büründüm,ey hat! asi ruhumdur artýk arafta yanan…
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ecedemet…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.