Acının Dili Tutuldu Şehidin Parmaklarında

Ey Atatürk’ün Koca Yürekli Askeri
Türkiye Cumhuriyeti’nin Güzel Evladý
Henüz çiçeklenmiþti gönlünde bahar
Ýçinde umut, aklýnda zafer, inanç ve gurur
Soðuk bir kýþ gününde, vatan için çýktýn yola
Attýn adýmýný karlý daðlara, buz tutmuþ kayalara
Var gücünle savaþtýn, vurdun düþmaný serdin yere
Ama sýkýntýya gebeydi gün, bitimsizdi an
Dört yanýndan þimþek gibi geldi geçti mermiler
Bölündü en güzel yerinden zaman...

Dünyanýn boþluðunda patladý hain bombalar
Daðlar kaydý ayaðýndan, ölüm dikildi karþýna
Soldu renkler, vuruldun kirli bir kurþunla
Od düþtü babaevine, aðýrlýðýnca yýkýldý hayatlar
Ölümün soðuk teninde acý biçare, döndü-durdu
Beþikteki oðlun, eþikteki anan, camdaki eþin
Ocaðýn baþýnda ellerini ýsýtan kardeþin
Geldi-geçti hayalinden, yarým kaldý umutlarýn
Buz tutmuþ parmaklarýnda soldu bahar çiçekleri...

Gaz lambasýnda alev, alev alev yandý-söndü ýþýk
Yýkýk çatýsýnda köy evinin dalgalandý Türk Bayraðý
Gece-gündüz aðladý anan-baban, aðladý Türkiye’m
Dinmedi gözyaþý, keder içinde hayatýn kaný dondu
En karanlýk, en ücra gecesinde acýnýn dili tutuldu!..
Gözyaþýný yýkadý yaðmur
Acýlar damladý çatýdan ýslak ýslak
Toprak üstüne toprak atýldý
Derinliðin koynuna verdiler seni
Sessizce kayýp gitti raylarýn üzerinden aðýt yüklü tren...

Rukiye Çelik
17.1.2024/Ankara





Sosyal Medyada Paylaşın: