insan
öðrendim biliyorum dediði yerden sýnýfta kalýyor insan
tüketim toplumunda kendini listede baþa alýyor insan
fikirler saygý konusu deðil aslýnda insan saygý konusu
din dil ýrk fark etmeden maalesef saygýyý yitirdi insan
tükendikçe eskidikçe ve eksildikçe farkýna varýyor insan
sevgi ile yaþatmak varken etrafýna nefret saçýyor insan
tohum her topraða kalbini açmaz zorlamak hep boþa
tohuma kalbini açan topraðýn kýymetini bilmeli insan
aslýnda hayat bir kerahat vaktiydi kale almadý insan
kim olduðunu yanlýþlar yerine doðrularda aradý insan
halimize bak içimize sinmeyen dünya üstümüze sindi
sevdiklerine ev olmak varken çýkmaz sokak oldu insan
hayat yolunda yarým yada yaralý kaldý insan
his ettiði her þeye öyle cümle kuramaz insan
yükselmenin yolu Hz.Yusuf gibi kuyudan olur
kendi kuyusu yerine baþka kuyu aradý insan
olmayanlara takýlýp olanlarý kayýp ediyor insan
unutunca deðil unutulunca sorun yaþýyor insan
geride yaralar deðil yarýnlar býrakmak güzellik
güzelliðini vefasý ile yaþayan yaþatandýr insan
yaþlandýkça hayatý içinde yaþamaya baþlar insan
sevdiklerinin varlýðýný ömrüne iliklemelidir insan
þükür etmek merhamet mütevazilik vicdan gibi
manevi sermayelerin deðerlerini bilendir insan
yüreði kendisine benzeyen insandan vazgeçemiyor insan
hatýr bilmezlere gönül kahvesinden boþa ikram etti insan
yaþamak sevdiklerine sadýk kalýp, kendinden vazgeçmek
huzuru barýþý kendi ýrkýna hatta dünyaya çok gördü insan
alaturka keder
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.