Yeþilin nefesinde göðün hýrýltýsý fýsýldýyor kumdan kalelere öyle bir rüzgar ki gürültüsü kaldýrýyor topraðýn göðsünde ki örtüyü þimdi arkamda bir ýslýk yaðmuru saðanak hýçkýrýklar kanat çýrpýyor öyle, öylesine mavi
caným aðlýyor caným
acýmý gömüyorum arafta kalmýþ kokusunda karanfile tutuþuyor ellerim, tutuþuyor saçlarýnda sabahý olmayan gece gibiyim karanlýðýn koynunda uzun kirpiklerinde tuzlu bir nehir olurken yalnýzlýðýma yakamoz
caným aðlýyor caným
say ki, çökmüþ bir göl gamzelerim aþýndýrmýþ yýllar evvelini say ki, ateþe bakan gözlerim rüzgar uðultusunda aðrýlarým yorgun, yorgun aðrýlarým, dalýyorum iþte omuzunda gün düne hasret, ben sana, ilikliyorum sayfalarca özlemimi kýzýllýðýnda tan’a..hey!!! u’yansana ...
~°~ ~°~ ~°~
Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrimkaya~ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.