Vera'ya mektup...

Yüreðimin ince sýzýsý
yanaðýmýn gonca gülü,
kalbimin mührü
kýzgýnlýðým sana deðil, deðil sana
bilmiyorsun sen, bilmiyorsun
çehresi soluk bir yüz bu evren
günahkar d’izlerin dudaklarý ölüm saçýyor


anla beni, beni anla
o uðursuz saatin sancýsý biçare kalbimi parçalýyor
bu gönül yorgunluðu ondan, ondan vera
zamansýz bir dilde
ruhumu kemirip duruyor sus kuþlarý...
dünya, dünya ki azap kapýlarýný açmýþ,
çýðlýk çýðlýða sahte hayaller satýyor

ve toprak,
toprak kýrýlýyor bel kemiðinden,
sesler insan
ah vera yalana þahit tutuyorlar yeminlerini ...
ýslah olmamýþ bir yalanýn gözlerine bakýyorum,
bakýyorum vera, bakýyorum acýsý dökülmüþ mavi göðe
sensiz üþüyor ruhum üþüyor cancaðýzým
yenik bir vatan say sözlerimi,
kayýp bir okyanustan damlayan her hece, say ki ölüm döþeði
bak, ölgüsü soyunmuþ bir sahne yine düþtü peþime
ertelenmiþ hüznün sancýsý, düþüyor ateþin kül rengine
ve gecenin soluk benizli düþleri,
þehvetin kirli yüzüne tutuklu

cüretkârlýðýmý mazur gör vera
Sevgiyi katlediyorlar...
burasý, derin nefeslerin öldüðü
alacakaranlýk bir sorgu duvarý
tasmasý kopmuþ bir dünya iþte
senden sonrasý yýkým, yýkýmdýr içimin her hücresine

ah vera yine sýzlatýyor rüzgar kokan nefesin
gözlerim bulutlu
ve aðýr gelen bu dünyada, Ýnancýný yitirmiþ bir mürit gibiyim
yüreðimin parmaklarý sensizliðe dokunuyor d’okunuyor vera...
yoksun ....

~°~
~°~
~°~




Sosyal Medyada Paylaşın: