DÜŞÜNCELERİM SONBAHARDI

Paramparça bir sonbahar gözlerimde
Yorgun mektubun çalar kapýmý
Gözlerime bakarken denizce, aðlamaklý
Saçlarýmý býrakmýþým meltemlerin ellerine
Ve, sýcak yaðmurlara karýþmýþ gözlerimle
Bir kuþ havalanýr penceremden sonsuzluða
Kuruyuverir yedi verenler bir baþýna bahçemde

Sonra gözlerimi yollarým, gözlerimde sen
Bir mektup çýkar yola hasrete gönüllü
Kapý çalýnýr, o eski kapý paslý beþ kilitli, kuzeyde
Ceplerimde þiirlerini taþýrým tomarla
Dudaklarýmda ayrýlýk þarkýlarýn seslenir
Yüreðimde aðustos sýcaðý, senin bende kalan tarafýn
Sonra eski bir beþik ; uyumasý saklýdýr bir çocuðun
Mor çiçekli örtüleri arasýnda ninnili gecelerimde

Hep aklým takýlýdýr seni düþlerken akþamlarýmda
Zeytin karasý gözlerine tutuklanýr yüreðim
Sýrýlsýklamdýr simsiyah karanlýklarda gözlerim
Damarlarýmda kan durur, aklýmda ismin saklýdýr
Ýþte her gece böyle yokluðun saplanýr
Paslý demirler misali
Kanayan yüreðime

Yaklaþamaz gözlerime o uzak mekanda kaldýkça
Seninle dolu mutluluklar
Hayalimde yine yitik anýlar
Sarar benliðimi unutamadýðým mazim
Belki askýda kalýr, beklediðim yarýnlar
Hasretle ümidi sayýklar soluklarým

Hazan çiçeðim mevsim sonbahardý
Sararmýþtý yapraklar ama
Henüz sararmanýþtý resimler
Buruk bir þarký gibiydi sanki o akþam
Ellerim hamurluydu, gözlerimde çöl kuruluðu
Gidiþinin ardýndan anlayamadýðým o akþam

Meðer bir hüznün doðuþuymuþ gözlerime
O gün, bu gündür düþürmediðim dilimden
Sen dolu þarkýlarý... ayrýlýktan yanaydý her biri
Elimdeki kaðýt ve kalem bile
Yazdýk durmadan hep birlikte elemle

Yalnýzlýðýma düþüyor þimdi karlar
Üþüyorum !
Ve dudaklarýmda hüzzam þarkýlar
Makam makam
Geliþini düþlüyorum

Günay Koçak

16. 1. 2024



Sosyal Medyada Paylaşın: