KÂĞITLARIM SİLERKEN

Kâðýtlarým silerken kalemin gözyaþýný;
Mendilimde nedensiz akýl almaz susuzluk…
Hecelerim kaldýrsýn þiirin naaþ’ýný…
Biterken gözlerimde çýldýran uykusuzluk…

Mutluluktan ziyade efkâr dolu diyarým;
Caddelerde kol gezer sokaklarýn delisi…
Bakmayýn takvimlere, yüz yýllýk ihtiyarým;
Fikrime demir atmýþ aklý noksan gemisi…

Ne vakit ‘gülmek’ desem firarda gülüþlerim;
Yarýnlar kara bulut saklarken kirpiðinde…
Özgürlük savaþçýsý, mahkûm olan düþlerim…
Silinmiþtir varlýðým hükümsüz kimliðimde…

Yýllar yýlý okunmaz, kayýtsýz aný mýdýr?
Yeter artýk dedikçe yüklenen hayalime…
Yüreðim gecekondu, yolgeçen haný mýdýr?
Þu yalancý parmaklar dokunurken elime…

Geçmiþin imzasýdýr yüzümdeki çizgiler;
Aynalar derme çatma yýkýldý, yýkýlacak…
Notaya pusu kurar, dilimdeki ezgiler;
Gözü yaþlý güfteler, hicazla yakýlacak…

‘Kâðýtlarým silerken kalemin gözyaþýný;
Hecelerim kaldýrsýn þiirin naaþ’ýný’…

Ali ALTINLI – 15.01.2024
Saat: 11:42

Sosyal Medyada Paylaşın: