Gözlerim, gözlerini g/özlerken soluk bir umutla, kabuðuna hasret yaralar sarmýþ ruhumu z/amansýzca. Suspus olmuþ bir divane misali, kan çanaðý hayallere tutunmuþ sözlerim. Buz kesiði bir yalnýzlýkla ve sahibine küs bir odada; sanki Ýçsel dünyamýn gurbetindeyim.
Kokusu alevine dargýn, sýcaðý ise bana. O alýngan mum ýþýðýnda, yazdýðým ama yaþayamadýðým seni haykýrýyorum þimdi, Dört duvar yalnýzlýðýma.
Sürgün yemiþ senli tüm hayallerim. Yokluðunun coðrafyasýnda, B/Ýz bilmez bir haldeyim. Baðrýmdaki taþlar ile döþenmiþ Dönüþsüz yollara düþ/müþ gözlerim. Yolumu bulamýyorum. Týlsýmýný yitirmiþ bir kalp ile, Çýkar/sýz yol/daþ arýyorum.
Zengin yüreklere el açmýþ, Biçare dilenciyim. Yüzlerdeki her tebessümün sadakasýna talibim. Ama Biliyorum ki; Ben “Sûr’u” üflenmiþ bir aþkýn kýyametindeyim! Dönüþsüz yollarýn bekçisi, Hiçliðin sesiyim.
Kýzma bana ; “Ben sana portakallý þiirler yazamadým belki ama içimin tüm seralarý senin için bekliyordu mýsralarýmýn yalnýzlýðýnda” Ben bekledim. Sen gelmedin. Az bekledim Çok gelmedin. Çok bekledim Hiç gelmedin..
Uður KILIÇ / Respect 15.01.2024 Sosyal Medyada Paylaşın:
respect Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.