seni ardýmda býraktýðýmda önüme bakýyordum o sýra
güneþ batýyordu ve gölgem uzuyordu giderek
ta ki gururdan arþa deðecek baþým
ayak uçlarýna düþene dek
dur dedin
durdum
dizlerine kapanmýþ gölgemi gördüm , ardýma baktýðýmda
gözlerinde kibir
baþýn kaf daðýnda
oysa yalvarýrsýn sanmýþtým dur dediðin an
piþmanlýðým paçalarýmdan akmýþ da
sana kadar uzamýþ
hani yer de yarýlmadý ki içine girsem
kendi kendimi yiyecek
bitirecekti öfkem
seni ardýmda býraktýðýmda güneþle bir olup battým
o gün bu gündür dünü anýp
gölgemi þeytana sattým..