Düş

Atýk düþler biriktirdim yüreðimin bataklýðýnda, ayýklarken kabuk baðlamýþ yaralarý, tortusu kaldý avuçlarýmda yalnýzlýðýn...

Gözden düþtüm, düþten düþtüm, dilden düþtüm oysa ki en masumu anne rahmine düþmekti düþüþlerin, Bir ezan sesi yankýlanýr kulaklarýmda...

Düþler mi yaraladý düþüþler mi ? Aklar düþer saçlara, yaðmur düþer topraklara, karlar düþer daðlara, gölge düþer sazlýklara, sevda düþer yüreklere. Düþer de düþer insanýn bir nefeslik ömrüne...

Çarmýða gerilmiþ vaftiz edilmemiþ düþlerim var benim, Ýsa yer yüzüne inene kadar sürecek düþler-düþüþler...

Meleklerin kanadýna yükledim düþleri, akrebin kalp durduran zehrine katýþtýrdým , minarelerden yankýlanan sela sesine yükledim düþleri, havaya suya topraða düþen cemreye yükledim düþüþleri...

Gönlüme düþtün, düþtün gönlümde, tutuþur al yanaklarýndan asrýn yangýný...

Bak yine ezan sesi geliyor düþlerimden secde ediyor tabiat, merhamet düþüyor yer yüzüne, sen düþüyorsun gözlerime ve sen düþlüyorum secdemde...







Sosyal Medyada Paylaşın: