Nil nehri gibi dolaþýyorsun, hayat verdiðin damarlarýmda.
Hangi sarmaþýk dolanabilir ki boynuma, senin kadar narin ve incitmeden.
Dünyadaki bütün yanardaðlar birleþse, sen kadar tutuþturamaz gönül ateþimi.
Hangi heyecan deðiþtirebilir ki kalbimin, yýllardýr yerinde sayan ritmini.
Senin olmayan gözlerde, kaybolabilir miyim ki ömrümün sonuna kadar.
Varmýdýr saçlarýn karasý kadar, gündüz örtüsünü geceye çeviren.
Var mý yeryüzünde yokluðunun soðukluðundan baþka bedenimi tuzbuz edebilen.
Hangi esaret var ki Yusuf tan baþka, insana sultan olduðunu hissettiren.
Bilirmisin seni dinlerken bülbüllerin ötmekten utandýðýný.
Dizinin dibi kadar huzur veren bir memleket, vatan varmýdýr bana bu dünyada.
Sensiz, bir nefes almak kadar zarar veren ne vardýr ki ciðerlerime.
Adý konmamýþ bir çiçeksin, ta öteden beri dikilmiþsin kaderime.
Aþkýnýn hamalýyým ben yüküm bir kalp cenneti muþtulayan.
Ýmtihan çetin, seni kaybedersem kaybederim biriktirdiðim ömrümü.
Hangi servet var ki dünyada, senden baþka ebedi aleme götürebileceðim.
Yol uzun dikenden baþka basýlacak bir þey kalmamýþken, serelim mi yolumuza aþkýmýzý.
Önümde arkamda deðil yanýmda yürü her zaman, kanatlarýnla geçelim sýrat köprüsünden.
Toprak olsa, birbirimize sen ben görünen fani bedenimiz güller biter bülbül konar dalýmýza.
Yaðan yaðmurda, esen rüzgarda haykýrýr bülbül bizi birbirimize.
ÖLÜMSÜZ AÞKLAR VE ÖLÜMSÜZ AÞIKLAR...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.