SİTEMNÂME

Beklemeyin beni limanda garda.
Elveda demeden gidiyorum ben.
Din iman kalmamýþ dostlarda yârda;
Elveda demeden gidiyorum ben

Ben ’yaðmur’ dedimse, o öz yaþýmdý.
Mor’un aslý ruhum, renk adaþýmdý.
Elimdeki kalem tek yoldaþýmdý;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Yaðmuru yaðdýrdým, göðü çatlattým
Siz yüzünden çok bâdire atlattým.
Menzile ermeden çatladý atým;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Yaðmur bir hikmettir düþmez her baþa.
Kuþkonmaz rengini sürsen de kaþa.
Bir tek selamým var, bacý gardaþa;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Onca çabalarým göremediniz.
Eller saygý ile, diyorken; "deniz"
Deseniz ne olur, yok demeseniz;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Seçilmiþ hayattý, yaþattýðýnýz.
Baþým idi elbet, taþ attýðýnýz.
Bereketli olsun, sizin týð’ýnýz;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Kambur taþýmýþým inan bunca yýl.
Ne fikrim kaldý bak, ne dâhi akýl.
Hunat’a uðra da, cenazemi kýl;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Zaten boþ iþlerin adamýymýþým.
Eksik olmaz imiþ, baharda kýþým.
Nasýl da aðýrmýþ; þu garip baþým;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Þu Ud’umun akordunu bozdunuz.
Deliban’dýr diye derim yüzdünüz.
Hep üzdünüz beni, hem ne üzdünüz;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Ne müzeliðim ben, ne yenir etim.
Kovsam da yanýmdan gitmiyor atým.
Bilmez ki birazdan kalacak yetim;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Kozmik bir rüzgarý hissettim gayrý,
Düþlerim kötürüm, yüreðim sayrý.
Atýn kitaplarým, her daða ayrý;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Yeri geldi Yunus idim gönlümce.
Elif oldum, eðilmedim ömrümce.
Çatlatsýnlar artýk ’gelin-görümce’
Elveda demeden gidiyorum ben.

Þairim ya; yazar çizer bozarým.
Sükût’a bürünür öze sýzarým.
Ötenin ötesi benim nazarým;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Sizler için saydým elli senemi,
Çürüttü baðrýmý, ilginin nemi.
Neye yarar, þairliðin önemi;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Bu âlemde servet, birer imtihan.
Ýsterim ki olsun, amel dolu han.
Yan ey gönül, huzur içre durma yan;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Hay/Ali’mi kurdum essah sandýnýz.
Deliban’ý hor görmekmiþ ahtýnýz.
Kor ateþte sanki, sizler yandýnýz;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Nehirleri, ruhumda ters akýttým.
Nüsha nüsha, þiir yazdým okuttum.
Sanmayýn ki size selam sarkýttým,
Elveda demeden gidiyorum ben.

Ne türküler dedim, duyan olmadý.
Baþýmý göðsüne koyan olmadý.
Giydiðim kefeni, soyan olmadý;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Köþe olamadým sekiz kenarda.
Kalmadý hiç gözüm, kisipde karda.
Sorarsanýz eðer, yüreðim harda;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Þu ömrümü siyah-beyaz yaþadým.
Çýktým yokuþlarý, hep adým adým.
Sizin olsun devran, onu boþadým
Elveda demeden gidiyorum ben.

Ne vefâ bekledim, ne himmet sizden.
Yürümedim billâh, açýlmýþ izden.
Yüzlerce yüzsünüz, iþte bu yüzden;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Hakikatli yâr aradým ey Azmi.
Suskun muhabbetim söyleyin az mý?
Bu mevsimin adý, kýþ mýdýr yaz mý?
Elveda demeden gidiyorum ben.

Göstermiyor ayna gerçek yüzümü.
Sunduðunuz hayat, bir bað bozumu.
Þu kara tahtaya yazýp arzumu;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Numarasýz gözlük koydum ortaya.
Yoktur eyvallahým bizim tayfaya.
Tarihten not düþem dedim sayfaya;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Sitemnamem bir þarkýdýr; dilara.
Meraklýysan beni içinde ara.
Anlamayan için, kim kafa yora;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Islak yaðlýðýmý, sele savurdum.
Yorgun þu bedeni yola savurdum.
Bundan sonra benim; orasý yurdum,
Elveda demeden gidiyorum ben.

Deðdi tellerime garip tezene.
Rastlamadým ben bu çaðý çözene.
’Helâl’ derim, romanýmý yazana;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Gidiyorum, taþtan orman otaðým.
Kara toprak bundan gerû yataðým.
Sizler ova sanýn, ben bende daðým;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Kal demeyin, doldu ömrüm miadý
"Yem tasý" oldu bak gamzenin adý.
Bindim bir þiire; gümüþ kanadý,
Elveda demeden gidiyorum ben.

Boþluðu da sardým hoþluk yerine.
takýlmadým hiçbir zaman yarýna.
Bu dünyanýn cümbüþüne tar’ýna;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Demedim mi: ’Eller gülsün oynasýn,
Önemi yok, beni dilimden asýn’
Sakýn ha ardýmdan tutmayýn yasým;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Denememle, denedim ben âlemi.
Yalanlara dolamadým kalemi.
Yaklaþtý kýyýya bacasýz gemi;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Sizde kalsýn güller, gül yaðý bende.
Yahya buhurdaný oldu bu tende.
Güle güle deme istersen sen de;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Dilruba þarkýmý susturun gitsin.
Var ise kýrdýðým kaþýný çatsýn.
Hatta ki ve hatta, kafasý atsýn;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Üzülürüm elbet yetim kalacak,
Þiir ve denemem, saçýn yolacak.
Ey yeri daralan insafsýz, alçak;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Semadaki mor bulutlar rengini;
Benden alýr, bende bulur dengini.
Kimse bilmez yürekteki yangýný;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Mor oldum kor oldum, þimdi yoruldum.
Camideydim, meyhaneden soruldum.
Aþk babýnda, bir meçhûle vuruldum;
Elveda demeden, gidiyorum ben.

Lâlenin belinde büktüm belimi.
Ne yandadýr bulamadým yolumu.
Bir pula satmadým kendi köylümü,
Elveda demeden gidiyorum ben.

Ego patlamasý demeyin sakýn.
Baþýmda cinlerim hep akýn akýn.
Þimdi isterseniz zilleri takýn;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Ulvi bir ahenktim yok saydýnýz siz
Emredip kaleme dediniz ki: ’çiz’
Sanki bu meydanda siz bir ilktiniz;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Hep silik düzlüðe isyankar oldum.
Cüce ruhlar için boþaldým doldum.
Düþmaný da saran uzun bir koldum;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Düþ yorgunu gözlerimde yattýnýz.
Katar katar arkamdan hep attýnýz.
Battýnýz be, ciðerime battýnýz;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Saçýmda söylenir rüzgar türküsü
Sümbül gecesinde kalýr arkasý
Elbette silecek, pansuman pasý;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Uykuda öksüzüm aðýtta yetim.
Þu çileli baþtan çekildi etim.
Eflatun hüznüme vurup kilidim;
Elveda demeden gidiyorum ben

Sizli bir dünya mý, aman ha aman!
Ocakta alevdim bacada duman.
Cefa idim, her sefaya karýþan;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Koparýlan ben bir neva teliyken,
Dað baþý ýslýðý, ya da deliyken.
Bir gamzenin efsununda Ali’yken;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Fesleðen bir düþe sarýlamam ben
Tükenip bitsem de darýlamam ben
Gayri sabahlara sarýlamam ben,
Elveda demeden gidiyorum ben.

Bir demet akþamda ufka yaslandým.
Deli yürek iken, þimdi uslandým.
Dünyanýzda dura dura paslandým;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Ýmgenin diyarý þimdi uzakta.
Gitme diyen gözler billah tuzakta
Sizler için þu ruhumu yorup da;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Yakar kýna, avuçlara bazýsý.
Bazýsý da sanýr; ’ana kuzusu’
Kalmamýþ kimsede vefa duygusu;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Horozlu þekeri sunmayýn artýk,
Gelip de kapýma vurmayýn; týk týk.
Gönlümün gözleri her göze örtük
Elveda demeden gidiyorum ben.

Konuþan sokaklar, duymuyor beni
Bir visâl özlemi, yakýyor teni.
Böyle halk edilmiþ mor þair geni;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Bende deðilim ben, uzun zemandýr.
Âlemde hakikat; dalga, dümendir.
Sormayýn hâlimi, dilsiz kemandýr.
Elveda demeden gidiyorum ben.

Cemaatler, cemiyetler puþt gibi,
Þu deliban baþta estirir tipi.
Terim ile Fatih oynasýn topu;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Bir yâren dedi ki; dostum nereye?
Dedim; gönlümdeki sýrça saraya.
Üfleyip handaki, isli çýraya;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Soldu gülüm, dal kýrýlýp düþende.
"Yah"lý gün sizdeydi, "vah"lý gün bende.
Geçti nevruz, bað bozumu bedende;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Taze damat edasýyla tavrýyla,
Sevdâ ateþimin bitmez harýyla,
Boyayýp dünyayý al ve sarýyla;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Kal demeyin sakýn burda kalamam.
Tükürmüþüm, tükürüðümü yalamam.
Navruz’um ben, ’hin’ ellerde solamam;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Düþ gücümde bile, kalmadý heves.
Es baðrýma gömeç, hem Lale’den es.
Var mý ki tutacak yokluðumda yas;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Denir ki: "Rýza’nýn, sözleri zehir,
Ne þekerle yenir ne balla yenir"
Mazrufu görmeyen hep böyle tanýr;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Sapaklar son buldu artýk dūzdeyim.
Nice bahar geçti, þincik güzdeyim.
Sizde kabuktaydým, orda özdeyim;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Çaykarasý, eleme de dargýným.
Onu taþýmaktan-cidden-yorgunum.
Gūlmira’ya, vahþi at’a vurgunum;
Elveda demeden gidiyorum ben.

"Ve lahavle’ çektim çanak çatladý.
Ben savuþtum, dert ūstūme atladý.
Bir de dövlet, ’hes kodu’yla kodladý;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Sanki þu gūnlerde dizginsiz tayým.
Çatýlan kaþýmý vedadan sayýn.
Tutmayýn eynimden tutmayýn bayým;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Beni ben bil, hiç unutma Þuayip,
Unutursan eðer inan çok ayýp.
Yüzlerce yüzleri, þimdi yok sayýp;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Gözlerime sonunda mil çekildi.
Bilirim ellere, kýna yakýldý.
Tam ’sittinsene’dir, caným sýkýldý;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Canefþan’dý adým bir zaman önce.
Þiirlerim vardý, selvi boyunca.
Þu ince züðürdü sokmayýn borca;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Miyav bile demez evin tekiri.
Ziller takar bu alemin bekiri.
Býrakýp ardýmda onca sakarý;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Toplumun topuna attým siyah gül.
Serildi önüme uzunca bir yol.
Dilimde o türkü; "...gara Bekir dol"
Elveda demeden gidiyorum ben.

Mezar taþý, dik duraný bilmiþtim.
Her ahvalde onu örnek almýþtým.
"Eski Hikâye"de, buruk kalmýþtým;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Yok muydu omzumda kanadým söyle.
Böyle mahzun muydum, söyleyin böyle?
Kim dedi kavgam var gūneþle, ay’la?
Elveda demeden gidiyorum ben.

Ahýr sekisinde yattýðým doðru.
Diyemezler ama; "sözleri eðri"
Çýnlattý kulaðým, bu kutsal çaðrý;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Yüzünüz aklýma umarým gelmez.
Gönül yâren bilir gayrisin bilmez.
Bir el ki uzanýp, gözyaþým silmez;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Sevgi salamur’u tuzun bekliyor.
Sabredenler burda uzun bekliyor.
Beni çaðýran ses, güzün bekliyor;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Karþýyým elbette güdülmelere.
Her sabah sürüye katýlmalara.
Ufacýk bir samla savrulmalara;
Elveda demeden gidiyorum ben

Aþtîm Yaylaka’yý, görūndū Töslü.
Ben un torbasýyým, cümleniz sūslü(!)
Düþmeyin peþime Kerem’le Aslý;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Þiirler; ’nü’ kokar, tuvallerde; ’nü’
Bilmem nere varýr, bu hâlin sonu.
Hiç sevmedim ulan, sevmedim O’nu;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Söz ustasý idim, ’þair’ dediniz.
Yetsin artýk n’olur dedi-kodunuz.
Yer dibine batsýn, unvanýnýz adýnýz;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Nâgehan gidiþe yoktur bahanem.
Çürüttü göðsümü, nazlardaki nem.
Belki orda biter, çektiðim elem;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Yürürüm muttasýl, ben o visâle,
Eriþmeden vakit sonsuz leyâle.
Bir elimde sümbül, birinde lâle.
Elveda demeden gidiyorum ben.

Oturup bir güzel yarýþma yapýn.
Ýlk üçe girene hamayil takýn.
Sanýlmasýn geri dönmem çok yakýn;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Þu kalemim muhabbeti yazdý hep.
Kýskananlar, ūzerimi çizdi hep.
Ben yaptýkça, biri çýkýp bozdu hep;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Çýnarda yapraktým, düþtüm Eylül’de.
Aylardan kasýmken aklým o gülde.
Kelebek beklerken karga gönülde;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Harlý bir ateþten sakýnmýþ gibi
Azrail omzuma dokunmuþ gibi.
Biraz önce sela’m okunmuþ gibi;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Bir gamzeye meftun idim biline.
Ýstedim de çýkamadým yoluna.
En huzur dilerim burda kalana;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Maraþ topraðýnda yedi suvari,
Kesmiþler bu yolu ta dünden beri.
Adude bilmiþim sessiz seferi;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Yelkenimi ufka açtým bu sabah,
Sonra piþman olup demedim eyvah.
Cilveli aleme etmeden tamah;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Sallayýn ardýmdan, nasýlsa duymam.
Duysam bile billah gönül de koymam.
’Cay’ demeyin bana, fikrimden caymam;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Azra’nýn aðýdý yaksýn içimi.
Tutam tutam yolayým ben saçýmý.
Dilerim baðýþlar Tanrým suçumu;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Alan dar ya, pasým kýsa düþüyor.
Gülþenimde, mor gülleri üþüyor.
Fikrim ayan amma, aklým þaþýyor;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Biriniz Necip der, biriniz Nâzým.
Sizlere mürþitler, bana çok lâzým(!)
Görmeden nevruz’u, bak geçti yazým;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Gökyüzünün þu morluðu kolumda.
Gülmira’yý engel görmem yolumda.
Yaþam kadar, gerçek ise ölüm de;
Elveda demeden gidiyorum ben.

O ayaktakýmý, þimdi kucakta!
Ben kaldým bak, köþelerde bucakta.
Kesilmeden derman, yorgun bacakta;
Elveda demeden gidiyorum ben.

’Behey dünya’dedim, beni duymadý.
Onun çarký, deli/bana uymadý.
Kahpeye çýkmýþsa sahtekâr adý;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Oysa ki ben, ne sözler edecektim!
’A’ dedim sözümü, geriye çektim.
Her vakit yapýlan tafradan býktým;
Elveda demeden gidiyorum ben.

O Selim’i zebûn eden þu gözler,
Benim yüreðimi, nedense közler.
Bu hâlime bakýp, gülen öküzler;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Âh ü fizâr etmem çýkarken yola,
Aheste giderim vermeden mola.
Bu mevsimde, yirmi beþe beþ kala;
Elveda demeden gidiyorum ben.

’Üstü kalsýn’ derim cins Cemal gibi.
Yok olsun dünyadan ’mor þair’ tipi.
Bana yetmez mi hiç, alnýmýn aký;
Elveda demeden gidiyorum ben.

’Vefa’ dedim, Ýstanbul’da semt çýktý,
Yine de dost için, bozmadým akdi.
Gecelerden geçip, bir seher vakti;
Elveda demeden gidiyorum ben.

Gidiyorum, aklým sizde kalmadan.
Kozmik âlem derinine dalmadan.
Belki henüz ’gel çaðrýsý’ almadan;
Elveda demeden gidiyorum ben.
^^
Ali Rýza Navruz

Not: Bu 100 dörtlükten meydana gelen SÝTEMNÂME isimli
þiirim ’Seçmeler Ýsimli kitabýmda mevcuttur ve her haklý saklýdýr.
Þairinin izni olmadan çoðaltýlamaz ve kýsa alýntýlar dýþýnda kullanýlamaz....
Sosyal Medyada Paylaşın: