CAN SEVDİĞİM GEL!..

Ocak ayazýna gecenin sükûti çöküyor
Her yaným darmadaðýn
Ýçli bir þarký çaðrýþtýrýr kulaklarýmda
Ýliklerime kadar mutsuzluk
Yudumlanýr hatýralarýn en acýsý
Soluklanýrým buz kesen umutlarýmda
Nefesi tükenmiþ sokak kedisi gibi
Yýðýlýrým Lahey’in en ýssýz bir köþesinde...

Hani nerede kaldý o yemyeþil vadiler
Koklamaya kýyamadýðým çiçekler
Mýsralarýmda yeþerdiðim
Öykülerde açtýrdýðým ak zambaklar
Okyanus coþkusunda kabaran düþler
Alabora ile yýkýldý hayallerim
Ne þafak söktü, ne de karanlýklar bitti
Yüreðimin enginlerinden yârim yitti...

Ýnan, bir tutam sevgiye muhtacým
Kan ve gözyaþý her aným
Çýkýlmýyor kaos denen illetin içinden
Dolaþtýðým mekanlar zindaným
Hücrede benzi solmuþ haldeyim
Bakýp bakýp demlendiðim o gözlerin
Dudaklara býraktýðýn muhabbetin
Bitmiyor ki özlemin, can sevdiðim gel!..

Zafer Direniþ
...

Lahey


Sosyal Medyada Paylaşın: