AĞLADIM... AĞLADIM!..

mevsimler, iklimler deðiþti, gökyüzü grileþti
ocak ayazý düþtü gecelerime
her þey uykuda, karýncalar hücresinde
sanki bir benim uykusuz yollarýný gözleyen
yýldýzlar sönük, ay üþümüþ yalnýzlýðýna
içimde kopan deli bir fýrtýna var
isyan çýðýrtkanlýðý kabarýr baykuþ sesinde
gücümü, direnci kaybettim yokluðunda
sokaklarýn serserisi oldum, ayyaþým avaz avaz...

alyans almýþtým sana en sevdiðinden
düþler kurarken sonsuz mutluluða
saklý bahçenin mahzeninde demlenirken
gözlerinde uçuþan kelebekler
bir sevdanýn kýsacýk olduðunu mu söylemiþlerdi
baktýðýmda ela gözlerinin derinliðine
umutsuzluðun romanýný okur gibiydim
ayrýlýk çanlarý çalmýþtý gönül daðýmda
üveyikler, angut kuþlarý olamadýk ona yanarým...

Gönül kapým kapandý, yedi iklim kýþa döndü
rüyalarým karardý, korkular yüreði sardý
mezarlýklar etrafýnda ruhsuzum
ölmüþ sekiz kardeþimin mezarlarýný öptüm
solmayan bir demet siyah güller býraktým
suladým kýraðý çalmýþ papatyalarý
yokmuþ gibi yaþayan bir faniye döndüm
ikindi ezaný okunurken kardeþlerime kapanýp
senin yokluðunu da ekleyerek aðladým...aðladým...

Zafer Direniþ
...


Sosyal Medyada Paylaşın: