Kuþlarýn birdenbire kalktýðý dallar gibi Nasýl da sallanýyor ve sarsýlýyor kalbim Bir aþaðý bir yukarý Bir saða bir sola Bir ileri bir geri… Bir sana… Bir daha… Bir daha… Bir daha sana
Dallarýma dokun… Yapraklarýma… Gövdeme… Sarýl bana -baharý düþleyen dallar gibi- Ellerin ne kadar sakin… Ne kadar dingin… Öp beni -çiçeklere vurgun dallar gibi- Dudaklarýn ne kadar yaprak… Ne kadar yeþil… Ne kadar çiçek…
Gör iþte; Kýyameti koparan çocuksu bir gürültüyle nasýl da atýyor kalbim Ve kýyametten önceki son an gibi nasýl da koþuyorum kollarýna Öyle güzel… Öyle çocuk… Öyle deli… Öyle masum Þaþkýným inan kalbimin -vazgeçemediði- þu çocukluk hallerinden Neyleyim/ Aþkýn çocuk ediyor beni…
Öyle iþte Sevdim ben seni…
Sosyal Medyada Paylaşın:
savaş karaduman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.