ÖĞRETMEN O'NUN ADI

Yürüyordum yavaþça, terminale ineceðim
Tatil için buradan Aydýn’a gideceðim
Bekle biraz dediler, ha geldi, ha gelecek
Gelir gelmez otobüs, durmaz hemen gidecek
Ýþte geldi otobüs, oturdum yirmi dörde
Baþka ilden binmiþti, yanýmdaki o bey’de
Rastlantý bu ya, istikamet ayný yere
Sohbeti seven biri, tam da kafama göre

Sordum ne iþ yaparsýn, elbet vardýr uðraþýn
Ne ile geçindiðini öðrensin bu gardaþýn
Anlatmaya baþladý, öðretmenmiþ kendisi
Çalýþtýðý her yerde kucaklamýþ herkesi
Okumayý öðretmiþ o körpe yavrulara
Hep de riayet etmiþ konulan kurallara

Anlattýkça bir ara, sesi titredi birden
Daha fazla tutamadý, yaþ damladý gözünden
Dokunmuþtum bamteline, ama ben de bilmeden
Anlatmaya devam etti, hiçte ara vermeden
Ahmet’i, Nuri’yi o yaramaz Firdevs’i
Sabah okul bahçesinde, toplanýrmýþ hepisi
Otuz altý Hatice, bazen derse gelmezmiþ
O gün öðretmeninin yüzü de gülmez imiþ
Hatice’nin annesi, hem felç hem de yatalak
Hatice’den gayri, kimse yokmuþ bakacak

Birçok iþler yapýlmýþ, onun önderliðinde
Öðrenciler aðlarmýþ, izne gönderildiðinde
Ayrýlmak çok güç olmuþ, o güzel insanlardan
Ayrý tutmazlar imiþ, zaten evlatlarýndan

Ne yaparsýn be hocam, nöbetin bitmiþ orda
Yetiþtirdiðin çocuklar, hizmet ederse yurda
Senin için en büyük, mükâfat iþte budur
Gittiðin yeni yerde, yüzün olsun hep bedir
Görevin bitti sanma, akþam çalýnca o zil
Çevrendeki herkese, kendini bir rehber bil

Sevgiyle her þey olur, göz önüne getirdik
Uzun bir yolculuðu, ne de kolay bitirdik
Böyle candan insaný, tanýmakla mutluyum
Ülkemin geleceðinden, þüphesiz umutluyum
Ne mutlu anasýna, yetiþtirmiþ evladý
Nüfus adýný bilmem ama ÖÐRETMEN onun adý.

24 Kasým 2006 / Ýbrahim Alaattin ATEÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: