Kimseler Anlamaz Beni

Gülmedi kaderim çile çekerim
Benden gayrý kimse, anlamaz beni
Gün gelir gözümden yaþlar dökerim
Benden gayrý kimse, anlamaz beni

Anaya, babaya, cana küserim
Deli poyraz gibi yönsüz eserim
Evlattan, ayâldan selâm keserim
Benden gayrý kimse, anlamaz beni

Hâlimi görenler deli sanýyor
Bilmezler içimde yaram kanýyor
Ah ettikçe garip sinem yanýyor!
Benden gayrý kimse, anlamaz beni

Varamam yollarým cânâna ýrak
Seven sevdiðinden olmasýn firâk
Dokunma zülfüme telini býrak
Benden gayrý kimse, anlamaz beni

Beni del’eyliyor o hilâl kaþlar
Sen diye baðrýma bastýðým taþlar
Bitti derken dertler yeniden baþlar
Benden gayrý kimse, anlamaz beni

Adamýþým ben gönlümü, dilimi
Yalnýzlýktýr büken benim belimi
Candan bir sevenim tutmaz elimi
Benden gayrý kimse, anlamaz beni

Karaya büründü görünmez akým
Sevdânýn önünde garibim, tekim
Sâyende yaþadým en büyük yýkým
Benden gayrý kimse, anlamaz beni.



Karacakýz Emi Öztürk



Sosyal Medyada Paylaşın: