Günler mevsimler korktu. Aylar seneler korktu Puslu adalet pistinde, Sýcak gülüþler yoktu. Pis ve aðýr postallaryla geldiler. Topraðý incittiler. Çayýr korktu, çimen korktu. Açmadý güller, sümbüller. Kanaryanýn kanadý incindi. Þarkýlarýný söylemedi bülbüller. Dünyada ve Ortadoðu’da, Rezil yobazlýk dalgasýnda gülemediler. Bombalar yok etti onlarý. En hýzlý da sýcak gülüþlü çocuklar öldüler.
Ömər Yalçýn 03/01/2024
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gerçekliğin kendisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.