adaklar adanmýþçasýna kurþuna dizilen,
uçurumun köþe baþýnda nefessiz kalan;
öl_ ü mýsralara baðýþlanmadýn,
haklýsýn..
kalbimi doðurduðun rahminden,
karan_ lýða hükmedilen kalemi;
sesini idam ettiðim bu þehiri,
teninde ki hasretin;
sonsuzluðuna defnetmedin!
haklýsýn...
uykularýný bölen gece korkularý,
kuru topraða adýný veren kan kýrmýzý,
gözlerinde ki aðýdýn gök yüzü;
harnanacak ömrün hikayesiydin!
haklýsýn...
yolun bitmezliðine prangalý adýmlarým,
kaybolan rotasýnda dalgasýz bu deniz,
sürgün bulutlarda göz yaþý kokun,
duymayacak mýsýn? !
ayrýklýktan kalan cenaze ikimizin;
vazgeçmeyi seçmek,
büyük hakaret,
deðiþmeyecek vaktin çýka geliþi;
vurgun yemiþ rüzgar,
saçlarýna deðmeden çekip gideceksin;
ben yokluðunu hülyanla oyalýyorken..
kader dedikçe yalana banýyorum aþký;
haklýsýn...
karan
e. ey z.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.