Sana gonca demiþler, bana bülbül-i þeydâ,
Oldum yolunda Mecnun, Sen oldun bana Leylâ.
Mutluluk bizim olsun, yâda kalsýn vaveylâ,
Dilerim ayýrmasýn bizi cihanda Mevlâ.
Dedim ama; ne zormuþ mutlu olmak cihanda,
Mutluluk denilen kuþ, dolanýyor zamanda.
Bazen bir demet çiçek, bazen otta, samanda,
Muhabbetle imtizaç olunmuyor her anda.
Bir zaman gönlündeki hayallerle uzlaþtýn,
Bazen Mecnun’a dönüp, sahralarý dolaþtýn.
Yollara düþtün bazen, sonra usanýp þaþtýn,
Hayaller yolda kaldý, gerçekle karþýlaþtýn.
Anladýn ter dökmeden piþmez ustanýn aþý,
Yol açmadan aþýlmaz karlý daðlarýn baþý,
Gam çekmeden biter mi âþýklarýn gözyaþý,
Murat almak istersen; budur devranýn iþi.
Göncalar güle döndü, þeyda bülbül baðlara,
Gönül bu, takýlacak birgün baþka aðlara.
Son sözümüz þudur ki; hanýmlara, baylara:
Yolunda sebat eden, hâkim olur çaðlara...
04.06.2012 Fatih-ÝST.(Arþiv)
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.