Bitmiþse bitmiþtir denilmiyor, bitiremiyor insan! En derin yerlerinde, yani yüreðinin nüvesinde gizlenir anýlar! Ýlk zamanlar, içimden söküp attým, kurtuldum desen de, bu illetten kurtulamýyor insan. Nafile çabalar ve züürt tesellisiyle avutursun kendini. Birgün bir yerlerden geçerken, bir martý görürsün. Saçak altýna tünemiþ bir çift kumru, burcu burcu nostalji kokan bir mekan görürsün mesela. Ya da hoporlörde çalýnan bir þarký dinlersin. Ve sahilde el-ele yürüyen bir çift, takýlýr gözüne. O an gözlerin, bir komut gönderir beynine. Beynin ise hükmeder yüreðine! Ne varsa geçmiþe dair yüreðinde gizlenen, canlanýr birdenbire! Derinden bir of çekerken, ardý ardýna sýralanýr hatýralar! Þu noktada el-ele tutuþup, þu noktada öpüþmüþtük! Tam da burada kavga etmiþ, taa þurada sarýlarak barýþmýþtýk! Þurada yemiþ, içmiþ, alabildiðine çocuklaþmýþ, alabildiðine cadýlaþýp, alabildiðine haylazlýk yapmýþtýk! Her durumda fýrsat yaratýp, ne güzel kaçamaklar yapmýþtýk! komþunun bahçesinden erik bile çalmýþtýk. Anýlar bir film þeridi gibi geçerken gözlerinin önünden, yanaklarýnýn ýslandýðýný hissedersin! Hele mevsim kýþ ise, yanaðýný kamçýlayarak dudaðýna taþýr iyotlu damlalarý!
Bitmiþse bitmiþtir denilmiyor, bitiremiyor insan! Unuttum dediðin bir anda, karþýna çýkýverir bazen! Gözyaþýný gizlemeye, güçlü görünmeye çalýþýrsýn bazen. Farkýnda deðilsin ama en zayýf olduðun andýr o an! Herþeyi içine gömer, kabullendim dersin! Tezatlýklar, benmerkezcilik, ego ve daha nice tanýmlayamadýðýn suçlamalar, yüreðinin nüvesinde saklanan güzel anýlarý zehirlemeye baþlar ve yýðýlýr kalýrsýn! Gözünü açtýðýnda, darbe almýþ bir yürek, kavranmamaktan buz kesmiþ ellerin seninledir! Gelse, sarýlsa da aðrýlarým dinse dersin. Etrafýnda kimse yok ve sen yapa yalnýzsýn. Caresizce ellerini koynuna uzatýr, kendin kendine sarýlýrsýn!
Çünkü sen insansýn! Yeri geldiðinde yaralanacaksýn! Belki farkýnda olmadan yaralayacaksýn! Önemli olan, yara aldýðýnda, yanýnda yaraný týmar edip, iyileþtirmeye çalýþan birilerinin olmasýdýr! Farkýnda olmadan birilerini yaraladýysan, fark ettiðin anda týmar ederek iyileþtirme gayretine girmelisin!
Çünkü insan; Ailesine ve arkadaþlarýna raðmen, bazen birçok konuda ne kadar yalnýz olduðunu fark eder! Tam da bu noktada, bitmiþse, bitmiþtir
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.