istanbul çoraðý topraðý altýndýr derdik hiç bilmezdik topraðýnda unutulmaz acýlar barýndýrdýðýný þu yalan dünyada kurulmuþ sahte düzenin yeddi ceddin yaydýðý zaruri kötülüklerle rahmetli ellerle sarýlmýþtý kefenler yok böyle bir þey olmaz mý diyorsun
hadi söyle benim doðduðum ay mý geldi aklýna yoksa aralýðýn yirmi yedisinde cennetin sihirli deðneði mi dokundu gönül sesine
yüreðinin ýþýltýsýyla þu lanetlik düzenden sýyrýlmak için kýzgýn çöllerin etrafýnda durma bana doðru ak gel aðlamaklý gözlerin bana çok þey anlatýyor
içimin dertli rüzgarýyla gözlerim doldu dolu bu gece inan ki her salisenin ardýndan büyük sancýlar çekiyorum hani derler ya umutsuz hayat ölü hayattýr diye iþte ben onu yaþýyorum
mavi sularda açan hüzünle kýrgýn ümitlerle çoðalan umudu bitik hayallere perde çekerek hiç durmadan pýlýný pýrtýný topla al gel bakýþlarda buluþan sevgiyle gözlerinin ferinden doðan ateþle yüreðimden öp beni
Mehmet ÖKSÜZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Öksüz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.