kýrýk bir sevgi sesiydi dünlerden artarak bu günlere gelen çok uzun zaman olmuþtu kaderine terk edileli doðanýn zýtlýklar kararsýzlýklar yaþamsal döngü üstüne konuþlanamamýþtý kutsal nefesliler
kul hakký yiyen sevginin deðerini bilmeyen topluluklar eksilmeden çoðaldý haddini bilmezlere süregelen vicdansýzlara ateþ püskürüyordu mavinin gür sesi
kaderin öteki yüzü mü desek vicdan azabýndan mý ölsek ama nafile en iyisi bir sigara yakmak ve dumaný üflemek göklere doðru
hadi oradan kim vicdan azabýndan ölmüþ desek çocuk daha yavruyken kini düþmanlýðý öðretmek helali býrakýp harama hak olmayan nimetlere el uzatmak bir keþmekeþeye atýlýp hayatý yok edilen insanlarla dolu dolu dünya neden diye sorsak hazýr cevaplar bitti desek boðaza çekilir namlular bu neyin cakasý yok olsun bu insan cehaleti
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Öksüz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.