Annem kokulu düþlere yatýrdým ruhumu
Kardan adamlar yapan minnacýk ellerimle
Hohlaya hohlaya ýsýtýyorum parmak uçlarýmý
Hüznü yakýyorum cehennem ateþinde
Ýçinde hep sevdiklerimin hançer yarasý
Uzaklaþýyorum kendim gibi zannettiðim herkesten
Pencere önünde pespembe umutlar büyütüyorum
Issýz þiirlerime yuva yapýyor kumrular
Kýþýn ayazýnda gülücük saçan güneþler doðuruyorum
Ruhumu delen fýrtýnalara inat
Lügattan çýkarýyorum aðlamayý
Lisanýma daha çok gülmeyi yakýþtýrýyorum
Gamzelerime sýðýnan kimsesiz kelebekleri büyütüyorum
Yenilgi vaktini siliyorum bir avuç duayla
Binbir kez hevesim kýrýlmýþ olsa da
Ecelle tanýþmadan bu hayat kavgasýnda
Yeniden doðduðum günün
Güzelliðine kavuþuyorum gecenin üçünde
Þimdi
Öyle güzelim ki
Özüme kavuþmanýn þerefine
Yetim avlusunda býraktýðým kalbimin
Alnýndan öpüp üç kere
Baþýmýn tacý yapýyorum
Ve...
Kýyamete beþ kala
Deniz fenerlerinin ýþýðýnda
Unuttuðum çocukluðumu baðrýma basýp
Günahýmla, sevabýmla
Gidiyorum
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.