Zaman… Belki, Hüznü hayallerden mahsup ederdi. Birini düþünmek hüküm giymek misali Yarsizliðin bedeli kaç gece ederdi? Hep yetersiz sevmekler, Keþkeleriyle yaþamak gibi. Bir heves! Vuslat… Belki Eðer gidenler dönseydi.
Bugünkü aklým olsa sever miydim? Bilmiyorum… Belki… Ama akýl iþi deðil ki! Yara bere içinde gönül. Hangi nasihate eyvallahý oldu ki? Lakin var olan sadece, þu an. Hissettiklerim ve çaresizliðim. Aklýmý karýþtýran gözlerin miydi? Yoksa ömür bildiðim mazi mi? Bugün diyemediðim o kadar çok þey var ki Aþk mý? Huzur… Belki, Eðer gidenler dönseydi.
Özlemeyi inkar etmiyorum oysa O aldýðým nefes gibi. Hasretiyle koyun koyuna uyuduðum geceler, Ayrýlýðýn en kesif hikayesi. Ayný dertten muzdarip olan bilir, Bunca geçen zaman hiçbir þey götürmese benliðinden, Yine de bir þeyler eksilir bilinmezliðinde. Sabrýn gölgesi ölçer bazý deðerleri. Bazen de zamanýn sýnýrlarý belirler, Gönüle kilitli arzularýn tüm þifrelerini. Duygular mý? Hissetmek… Belki! Eðer gidenler dönseydi.
Giden gitti. Hangi kalan, giden kadar sevildi? Kaç mevsim geldi geçti? Ne rüzgarlar esti? Zaman acý ilaç, Her duygusal devrim unutmalara zorlarken, Gönül kýyamadý yine alýþmayý yeðledi. Umurunda olup olmadýðýný bilmeden, Yüreðindeki yerini düþünmeden, Ýçindeki ateþin hatýrýna Yine de unuttum diyemedi… Deseydi… Diyebilseydi.. Bir ümit! Mutluluk… Belki! Eðer gidenler dönseydi.
TmR 28.12.2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
TmR71 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.