Uzaklardan bir çaðrý geldi , deli taylar bizi bekliyormuþ çok da vakitleri yokmuþ . Annem yazmasýný aðýtlara baðlamýþ . Beyazlar barýþa karýþmýþ ak yerine al beyazlar...
Kalk gidelimli çaðrýya kulak verdim . Kalktým ve menekþe gözlü atlarýn yaþýndan avuçlayýp içtim bir ikindi vakti .
Yollarýn gamlý yüzüne yüzümü sürüp sýcaklýðýný hissettim.
Yol bana ayna oldu yol bana göz/ kulak oldu. çocukça soytarýlýklarýmý da koyup heybeme mekaný terkidiyar ettim. Yol bana nehir oldu yol bana ova oldu salkým saçak üzüm tanesi kokun sinmiþ kankýrmýzý þarap oldu sev renginden.
Yol bana rýzýk oldu , yol bana ansýzýn karþýma çýkan kuyruðu beyaza çalan tilki oldu . Bir gülüm eksikti ... Yol bana nefes oldu . Nefesimin kundaðýna beledim yýllarýn özlemini .
Yol bana soluk soluða seviþmek oldu yarsýz gecelerde . Yol neyi kaybettiðimi bilmeden aradýðým kaybým oldu. Yol üç vakte kadar açýlacak kýsmetim oldu. Yol bana kimsesizliðimin sýðýnaðý oldu ölgün gecelerde.
Yol üçbeþ günlük ömrümün s’onsuzluðu oldu... Bir bilsen sevgili , yol bana ne olmadý ki... ama bir sen olmadýn yol bana...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Alev-i hüzün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.