İçimin Çalı Süpürgeli Cadısı

dünyanýn sýrtýna hançer yüklü bulutlar saplanmýþtý
gürlemiyordu korkusundan gök
ismini unutmuþ þeylerin dilemmasýnda kaybederken dengesini
kalbine perde indi adem’in


öyle ki perdesiz yüzlerin aklýna düþmeli
düþlerken beyazý ve maviyi
güneþin alnýna dizilmiþ
boncuk boncuk terlerden düþ’erken
melekler

gözlerini
kapkara kuyulara rehin býrakýrken anneler
geçmiþin hastalýklý elleri yapýþmýþtý eteklerine


hafýzalarý yýrtarak büyüyordu gölgesi
kan ve barutun
usumda sýkýlgan ve aðlak mevsimler
göçüyordu
mevsimlerden kýrýlan
içimin çalý süpürgeli cadýsý
bakmadan ardýna kaçtý ýssýzlýðýnýn gezegenine
çünkü dünya en korkunç iklimini yaþýyordu
kalpler buz çaðý
ruhlar cehennem







Seçki kuruluna ve deðerli Edebiyat Defteri gönüllülerine sonsuz teþekkürler 💕💕💕🙏🙏


Sosyal Medyada Paylaşın: