SARIKAMIŞ BOZGUNU

Soðanlý Daðlarý’nda millet kýyama durdu
Varla yok arasýnda yok oldu þanlý ordu

Enver Paþa’nýn düþü gerçekten çok uzaktý
Acýlar katmerleþti, gözlerden kan yaþ aktý

Karanlýðýn ardýndan sanma ki güneþ doðdu
Gelen kara haberler derin yaslara boðdu

Fýrtýna, tipi, boran; milletçe buz kestik biz
Soðanlý Daðlarý’nda ölüme söz kestik biz

Beklemek nafiledir, bomboþ kaldý kucaklar
Yuvalar darmadaðýn, yanmaz oldu ocaklar

Geri dönmeyenlerin sýlasýnda hüzün var
Adýna okunulan salâsýnda hüzün var

Hepsi birer yýldýzdý, hepsi bayraðýn al’ý
Kurudu her ne varsa, koptu köklerin dalý

Sonsuza uyudular buzdan beþiklerinde
Durdurdular zamaný daðýn eþiklerinde

Bilirim deðiþtirmek mümkün deðil yazgýný
Silinmez belleklerden Sarýkamýþ bozgunu

Ýliklere iþledi zemheri ayazlarý
Kahramanlarýn göðe ulaþtý niyazlarý

Yokuþlar yol vermedi, yazýk görmedik düzü
Turan olma hayali viran eyledi bizi

Bin dokuz yüz on dörtte, rakamlar bile dondu
Kimisine baþlangýç, kimilerine sondu

Hedefine varmadý bu kutlu seferimiz
Yazýk, gerçekleþmedi muhayyel zaferimiz

Uzaktan gelen haber yürekleri daðladý
Ana, baba, kýz kýzan koca millet aðladý

Bu dünya gurbetinde böyle büyük çile yok
Kardan kefen giyenin mezar taþý bile yok

Kan donduran soðukta düþler bile üþüdü
Þehitlerin nuruyla karanlýklar ýþýdý

Soðanlý Daðlarý’nda þehit giydi beyazý
Yürekleri dondurdu, vurdu kýþýn ayazý

Yudum yudum içtiler þahadet þerbetinden
Koþar adým geçtiler bu dünya gurbetinden

Þanlý ordularýmýz tekbirlerle yürüdü
Daðlar geçit vermedi, yurdu duman bürüdü

Hayallere yaslandýk, pus tuttu þafaklarý
Kara gömüldü ordu, yas tuttu ufuklarý

Daðlarýn doruðunda selâm durduk geceye
Sonsuzluðu sýðdýrdýk yalnýz iki heceye

Büyüktü ecdadýmýz, yoktu bizim dengimiz
Yüce dað baþlarýnda kar beyazdý rengimiz

Sonsuzluða yol aldýk uçurumun ucunda
Bir ordu tuz buz oldu daðlarýn avucunda

Onca ana kuzusu hilâlin peþindeydi
Hürriyetin izinde, istiklâl düþündeydi

Allahü Ekber Daðý zehrini kusuyordu
Acýnýn kundaðýnda bir millet susuyordu

Þanlý ecdadýmýzýn yürüdük izlerinden
Kaybettik her ne varsa, yaralandýk derinden

Yok oldu her ne varsa, astýk taraðý tasý
Boynumuza asýldý maðlubiyet yaftasý

Karlar altýnda kaldý, yok oldu koca ordu
Gözlerimiz hüzünle dolup boþalýyordu

Bayraðýn gölgesinde son uykuya yattýlar
Bu dünyanýn yükünü üstlerinden attýlar

Beyazdý dört bir taraf, beyazdý ölüm rengi
Kaybettik kara kýþla eylediðimiz cengi

Uçtu cennet yurduna kanatsýz kuþlarýmýz
Þehitlerin ardýndan boþaldý yaþlarýmýz

Acýnýn duvarýna yaslanmýþtýr gönlümüz
O gün bugünden beri paslanmýþtýr gönlümüz

Baþka model arama, yiðit ceddini taný!
Vicdanlara yazýlsýn Sarýkamýþ destaný!

M. NÝHAT MALKOÇ


Sosyal Medyada Paylaşın: