duydum ki eþyalarla konuþuyormuþsun çiçeklerden sonra
duvarla duvar olup
susuyormuþsun geceleri
kendi kendine konuþmanýn eþiðine kadar gelip
bekliyormuþsun kapýda
bir elinde soðuk umut
diðerinde anahtarla
uzaklara dalýyormuþsun kimi zaman
pervazda dirseðin
avucunda yüzün
keþkelerle boðuþuyormuþ
gözde yas tutan hüznün
unuttum diyormuþsun soranlara
adýmý
adým attýðýmýz yollarý
yýllarý
ve býrakmýþsýn kahveyi
gözlerimden içmeyi
olsun,
kötü bir alýþkanlýktým zaten hep senin için
kalp çarpýntým derdin hep
hep benim için
umarým tek piþmanlýðýn benimdir hayatta
hayatým demem demiþtin
sen olmazsan hayatta..