Sen-Ben ve Yazık

Sen adýný koyamadýðým
Sessiz dünyamýn sesi,
Kurak topraðýmýn suyu
Birleþmez yollarýmýn köprüsüydün.

Hasretimin,
Sararýp solmuþ duygularýmýn þairi,
Þarkýlarýmýn bestekarýydýn.
Sen bir kaþif, sen bir seyyahtýn
Tenime kayan sevda selimdin.

Göðsünde uyuduðum,
Nefesinde soluduðum
Suyundan yudum yudum içtiðim
Sevda pýnarýmdýn.
Ve çekip giden yüreðim,
Yýldýzlarýmý saklayan Gökyüzümdün.

Sonra;
Evrenim oldun, Güneþim oldun;
Kalbimi çalan ilk aþkým oldun,
Erkeðim oldun,
Yani sen benim her þeyim oldun...

Ama ben,
Hiçbir þeyin olamadým.
Derin bir uçuruma býrakýlan
Düþtükçe hýzlanan bir taþ parçasýydým sende
Ve adýmlarýný yanýltan içindeki gölgendim.

Çünkü karanlýktý yaþamýn
Bulutlarla perdelenmiþ
Açýlmaz pencereydi gözlerin...
Yazýk! ...
Sarsýldým,
Yere bakan yüzünde
Gerçeðini buldum...


Rukiye Çelik
23.09.2008 14:52:00


Sosyal Medyada Paylaşın: