NazlýCan’a... Biliyor musun? Ýçimi dökmek istedim sana. Ýçimi dökmek, yana yakýla. Baþý koparýlmýþ bir serçe gibi, Zavallý çýrpýna çýrpýna. Kanatlarým kýrýk, Uçamýyorum bir baþýma. Boynu bükük bir çiçek olurum, Mezarýnýn topraðýna taþýna.
Biliyor musun? Alýnmadým deðil, Býrakýp gidiþine. Sana kýzmak istedim aslýnda; En argosundan, Küfürler savurmak istedim. Savunmasýz, korumasýz, Bir çocuk gibi býraktýn. Ne yaparým sensiz, Bir baþýma? Bir insan bu kadar mý özlenir, Bu kadar mý hasret kalýnýr Bir yüze, Bu kadar mý hasret olur Bir sese, Yokluk bu kadar mý koyar insana?
Biliyor musun? Yok kelimesi çok aðýr. Bu ekmek parasýnýn yokluðu, Evin, arabanýn yokluðu Gibi deðil. Ýnsanýn kalbini, Ýki büklüm eden bir yokluk. Ne yapýlýrsa yapýlsýn, Ne edilirse edilsin, Yeri doldurulamayacak, Kahrolasý bir boþluk! Yok! Yoksun iþte yok! Hayat; Morgda Öptüðüm Yüzün kadar soðuk. Yoksun! Ýþte Yok! Kar yaðýyor saçlarýma Yazýn sýcaðýnda bile Üþüyor yüreðim. Söyle bana; Ayaðý kýrýk bir ceylan, Koþar mi hiç? Kanadý kýrýk bir serçe, Uçar mý? Yokluðun öyle bir yaktýki yüreðimi, Cehennem olsa, Ancak bu kadar yakardý.
Biliyor musun? Artýk kayýsý aðaçlarýna bakmýyorum. Kayýsý toplayýp kurutan, Birini görünce, Sýrtýmý dönüyorum. Artýk o çok sevdiðim, Kayýsý hoþafýný da içmiyorum. Saðým boþluk, solum boþluk. Önüm boþluk, arkam boþluk. Dokunuyorum Topraðýndaki Çiçeklere, güllere, Yanaðýna dokunur gibi. Hissediyor musun ellerimi? Kimsesiz, zavallý ellerimi. Cuma sabahlarý kimsesizim, Arayan soran yok beni. Kandil geceleri kimsesizim, Bir bilsen yokluðun nasýl zemheri?
Üþüyorum yokluðunda, Sesine hasret. O yaðmurumsu, O ipeðimsi sesin. Her gece kulaklarýmda, Bir mavi türkü gibi Çýnlayan sesin. Ýçimin derinliklerinde, Yankýlanýp duran sesin. Ah bir bilsen! Ne hallere soktu beni gidiþin? Ýnsan kendi kendine Konuþur mu hiç? Bir cana hasret, Bir cana müptela. Gözler saatlerce dikilir mi, Bir boþluða ya da tavana?
Hafýzam Buðulu bir cam, Zaman, yelkovan ile akrep arasýnda, Siyah beyaz bir fotoðraf Karesi. Yüzünde belirli belirsiz, Bir tebessüm, Bakar durur solgun mum ýþýðýnda. Anýlar sýralanýr sigaramýn dumanýnda. Sensiz geçen zamanlar için, Kalbim piþmaným diyecek birgün, Ama sen aldýrma. Seninle yediðim ayazý, Deðiþmem hiç bir bahara. Gün yüzü gören günlerimiz hatrýna, Sen kokan tertemiz evinin, Þefkat yayan sobasýnda, Bir þiir gibi demlenen, Çayýmýz hatrýna. Çok özledim, Gir artýk rüyalarýma. Adýn bir yumruk gibi, Düðümlendi boðazýma.
Beni neden býrakýp gittin Seninle güzel günlerimiz Olacaktý hani. Güzel yarýnlarýmýz olacaktý. Bizim de gülecekti yüzümüz. Neden þimdi, Mutluluða ramak kala býraktýn? Biraz daha dayanamaz mýydýn? Dostum, umudum, sýrdaþým, Biraz daha dayanamaz mýydýn? Yol arkadaþým. Hayatýn bu aðýr yükünü, Bu sensizliði, Bu cehennem sensizliði, Yüklemeseydin sýrtýma Olmaz mýydý?
Ne yapacaðým þimdi, Kelebek kanatlarýmla? Ne yapacaðým þimdi, Bir baþýma, tek baþýma? Kime sýðýnýrým gece olunca? Küçücük bir kelebeðin kanadýna Yüklenir mi kaf daðý? Gece soðuk, gece mavi, Çýrýl çýplak yýldýzlar. ne zaman baksam Güneþe, Yüzünü gördüm. Kim örter üstümü þimdi, Bir anne þefkatine müsavi.
En soðuk gecelerde, Masum bakýþlarýn alýrdý, En ayaz yanlarýmý. Sýcak çayýn gibi, Ýçimi ýsýtýrdý gülüþün. Yarým kalmýþ Bir þiir gibi gülüþün. Kayýp bir adresten geliyor, þimdi sesin. Düþmanlýklarýn, hasetin, Namussuzluðun kol gezdiði, Bu zamanda; dostluðuna hasretim.
Lütfen bir gece, Yalnýz bir gece, Haber vermeden gel. Kapýyý çalmadan, Lambalarý yakmadan gel. Yanaðýmdan öp, Dokun saçlarýma. Bir bilsen nasýl, Hummalý özlemler, Büyüttüm sana. Ölmek bir þey deðilmiþ, Öðrendim. Korkunç olan yaþamakmýþ, Senden sonra... Þükrullah Yavuzer 18.12 2023 Sosyal Medyada Paylaşın:
Şükrullah yavuzer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.