YEŞEREN UMUTLAR

Düþmeyin dar zamanlarýn zemheri ayazýna,
Umut barýndýran baharlar açacak çiçek çiçek...
Tohumu baðrýnda besleyen topraðýn koynunda,
Tomurcuklar filizlenecek boy boy al renkleriyle...

Yaþamýn yükünü taþýyan rüzgarýn fýrsatlarýyla,
Geleceðin üzerine geçmiþi örten zamanýn ufkunda,
Birde maviyi içen denizlerin derin sularýnda,
Asilliði üzerine giyinmiþ, salýna salýna gelir özgürlük...

Acý çýðlýklarýn ortasýnda umudu tutar avuçlarýnda çocuklar.
Çoðu zaman genzi yakan barut kokusunda,
Ve göðsünde mermi taþýyan kuþ cývýltýlarýnda,
Sabahýn aydýnlýðýný giyinerek açar gözlerini insan.

Say ki, yeni bir dünya inþaa edilmiþ dünya içinde,
Kuralsýz bir yaþamýn gözlerinden bakýlan,
Ve hiç durmadan insandan insana sevgi yayýlan,
Kavgaya sebep olan hiçbir þeyin olmadýðý bir dünya...

Sonuç sebep aramadan, ne güzeldir oysa yaþamak...
Mesela, yaralý bir kuþu iyileþtirmek olsa tüm çabalar...
Ya da zorda, darda olana hiç düþünmeden koþa bilmek,
Kim olduðunu bilmeden, göz yaþlarýný sile bilmek bir insanýn...

Tarih: 10.12.2023
Sosyal Medyada Paylaşın: