......

EY SEVGÝLÝ...

Kâh Karadeniz’in
Hirçin dalgalarý ile boðuþan bir sal,
Kâh Kaçkar’larin zirvesin de
Ruzgara kafa tutan bir dað gibiyim

...
Çünkülerim çoktur sana,
Çünkü ,
özlediðim sensin,
Bekledigim sensin,
Çünkü uðruna yandýðým,
Yokluðunda savrulup
Öldüðüm sensin zeytin gözlüm

Sensiz ben...
Bazan hüzünlü gözlerde yaþ
Bazan isimsiz mezarda taþ
Bazan kimsesiz naaþ gibiyim
..
Çünkü,
Çünkü gecelerim de sen
Düþlerimde sen,
Göz yaslarimla yoðrulan hayallerim de sen
Musallaya konulmuþ
Musallaya kefensiz konulmuþ...
Kimsesizliðimde sen
Ey Sevgili...
Sensizlikte ben ölü gibiyim...

Aðlama zeytin gözlüm...
Bu hayat bana mezar olmasýn
.Aðlama,
Göz yaþlarýn yanaðina akmasýn
Akmasýn ki,
Yüreðime kan damlamasin
Acýlar içimi daðlamasýn
...beni sensizliðe terketme
Kor düþmesin yüreðime
Beni naçar birakýp gitme
Hasretine dayanamam
Gidiþinin yokluðuna alýþamam
Hazan düþer baðlarima,
Gitme..
Dünyada sensiz
Sensiz Cehennem’de yaþar gibiyim

Daldan düþmüþ yaprak gibi yorgun
Hüznünü yaþasada yüreðim
Hasretin nakþ olmuþ gönül tahtima
Cennet yazýlmýþ seninle bu kara bahtýma
Ey sevgili..
Sensiz kurumuþ güller gibiyim

Gel ey sevgili...
Karanlik gecelerimin
Mehtabý,
Hüsran dolu sabahlarýmýn güneþi ol
Unutma ey sevgili
Sensiz...
Yüreðim darda...
Ruhum firarda...
Ömrüm ziyandadýr..
Ey sevgili...
Unutma..
Bütün yarýnlarým
Bütün yarýnlarým sanadýr..

Mehmet Öztürk
Parkbeni
Sosyal Medyada Paylaşın: