Ve Bir Şair Göçüp Gitti

Ve bir þair göçüp gitti
Kimsenin haberi olmadan
Sükunetiyle kurulmuþ bir düþte
Yalnýzlýðý karalarken elindeki kaðýt
Puslu pencereden yansýyan bir ýþýk
Gibi kýrýlmýþtý hayatým...

Ve bir þair göçüp gitti
Senden baþka kimsenin bilmediði
Gözlerindeki kirpikleri sayacak kadar derin
Ellerindeki rahatlýðý görebilecek kadar sessiz
Kaybolup gitmeye yüz tuttu
Bir tutam yazý...
Ve bize kalmýþtý,
Hatýrlamaya deðer birkaç aný

Koluma yapýþan bir yüz asýldý pencereye
Durgunluðumla hissettim esen rüzgarý
Bir telefon kadar yakýnken hayat
Bir sahil kadar uzaktý hayal
Eriyip gitmek ister gibiydi sözcükler
Yüzündeki somurtuþ kadar keskin
Tebessümün kadar güzeldi gündüzler...

Güneþ ýþýðýnýn yüzüne çarpmasý gibiydi
Benim sabah saatlerim
Bunaltýcý sýcaklar toplatýnca sana saçlarýný
Serilmiþti önüne beyhude kelimelerim
Ufak bir övgüyle gülümsemiþtin bana
Nasýl unutabilirim ki o pencereyi
Önüne geçip de ýsýndýðýmýz kaloriferde
Sýcak sohbetinle yumusamýþtý kalbim
Göz göze geldiðimiz her saniye
Gözlerine hapsolmak istiyordum
Ne dudaklarýndaki ruja ne gözlerindeki rimele
Öylesine tutulmuþtum iþte güzelliðine....
Sosyal Medyada Paylaşın: